(Hazel နှင့် Potato ရေးသားပြုစုသည်)
အမျိုးသမီးအသံ အမျိုးသမီးအသံ စာစဉ်အမှတ် (၄) မှ ကောက်နုတ်ဖော်ပြသည်။
“တော်လှန်ရေးနယ်မြေ တောတွင်းတနေရာမှာ (၁၈) နှစ်ပြည့်ခဲ့တဲ့ အမျိုးသမီးငယ်တစ်ဦးက ရဲဘော်တွေကို စစ်ရေးနည်းပြအဖြစ် ဦးဆောင်လမ်းညွှန်ပေးနေပါတယ်”
ရှမ်း၊ကရင်နီနယ်စပ် တောတောင်နေရာတခုမှာ အမျိုးသမီးငယ်တစ်ဦးက ရဲဘော်တွေရဲ့ စစ်ရေး လေ့ကျင့်တာကို ဦးဆောင်လမ်းညွှန်ပေးနေပါတယ်။ ထိုအမျိုးသမီးငယ်သည် ရှမ်းတောင်ဗျူဟာ-၂ ကူကယ် ခေါင်းဆောင်၊ တပ်ရင်းသင်တန်းမှူးအဖြစ် တာဝန်ထမ်းဆောင်နေတဲ့ အသက် (၁၈) နှစ်အရွယ် အားယွမ်းပင်။စစ်အာဏာသိမ်းစဉ်က အထက်တန်းကျောင်းသူဖြစ်သလို၊ ဘောလုံးမြို့နယ်လက်ရွေးစင်တစ်ယောက် ဖြစ်ပါတယ်။ အာဏာသိမ်းချိန်မှာ အသက် (၁၅) နှစ်သာ ရှိသေးတဲ့ မိန်းကလေးသည် ဆန္ဒပြပွဲအချို့တွင် ပါဝင်ခဲ့ပြီး၊ စစ်တပ်၏အကြမ်းဖက်ဖြိုခွင်းမှုများ စတင်လာတဲ့အချိန်မှာတော့ ထောက်လှမ်းရေးသင်တန်းတခုကို မြို့ပေါ်မှာ တိတ်တဆိတ်တက်ရောက်ခဲ့ပါတယ်။
စစ်တပ်ရဲ့ အကြမ်းဖက်မှုကြောင့် သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ အသက်ဆုံးရှုံးခဲ့ပြီးသည့် နောက်မှာ လက်နက်ကိုင်တော်လှန်ရေးကို ခြေစုံပစ်ဝင်ခဲ့သူတစ်ယောက်ဖြစ်ပေမဲ့ မိသားစုဝင်တွေကတော့ ထိုလမ်းကို သဘဘောမတူခဲ့ပေ။ ကိုယ့်သဘောဆန္ဒဖြင့်သာ အိမ်ကခိုးထွက်ပြီး တော်လှန်ရေးခရီးလမ်းကို နောက်မလှည့်စတမ်း လျှောက်လှမ်းခဲ့ပါတယ်။
၂၀၂၂ ခုနှစ်ဖေဖော်ဝါရီလမှာ အမှတ် ၁၀၀၈ တပ်ရင်း (ရှမ်းတောင်) SSRY- Southern Shan Revolution Youth တပ်ရင်းကို စတင်ဝင်ရောက်ခဲ့ပါတယ်။ တပ်ရင်းကို စတင်ဝင်ရောက်ချိန်ကစပြီး စစ်အခြေခံသင်တန်း၊ ဆေးသင်တန်း၊ မဟာမိတ်ပူးပေါင်း မွမ်းမံသင်တန်း၊ Free Burma Ranger -FBR အခြေခံသင်တန်း၊ FBR- Advanced level သင်တန်းတွေကို မနားတမ်း တက်ရောက်ခဲ့ပါတယ်။စိတ်ဓာတ် ပြင်းထန်တဲ့ အမျိုးသမီးငယ်တစ်ယောက်အတွက် တောတွင်းဘဝသစ်က မချောမွေ့နေခဲ့ပါ။ တခြားသော လူငယ်ရဲဘော်တွေလို ကြုံတွေ့ရသည့် နေရေး၊ ထိုင်ရေး၊ စားရေး၊ သောက်ရေး စတဲ့ အခက်အခဲများတွေကို အံတင်းတင်းကြိတ်ပြီး ဖြတ်ကျော်ခဲ့ရပါတယ်။ အမျိုးသမီးဖြစ်ခြင်းရဲ့ အခက်အခဲတွေကိုလည်း ထပ်ဆင့်ခံစားခဲ့ရပါတယ်။
သင်တန်းပြီးသည့်အချိန်မှာ အသက်ငယ်သေးတဲ့ အတွက် ရှေ့တန်းထွက်ခွင့်မရသေးပါ။ သင်တန်း ပြီးဆုံးတဲ့ အချိန်မှာ အမျိုးသမီးအများစုက ရုံးပိုင်းနှင့် ဆေးကုသမှုအပိုင်း မှာ ပိုပြီးထမ်းဆောင်ကြပေမဲ့ အားယွမ်းကတော့ ရှေ့တန်းက ဒဏ်ရာရရဲဘော်တွေကို ရှေ့တန်းအထိ သွားရောက်ကယ်ဆယ် ရသည့် ကူကယ်အပိုင်းကို ပိုသဘောကျတဲ့အတွက် FBR သင်တန်းကို ထပ်ဆင့်တက်ခဲ့ပြီး ထိုအပိုင်းကို အဓိကတာဝန် ယူခဲ့ပါတယ်။ ကူကယ်အဖြစ် တာဝန်ထမ်းဆောင်ရခြင်းက စိန်ခေါ်မှုများနဲ့ ပြည့်နှက်နေပါတယ်။ ဗိုက်ပွင့်၊ ရင်ဘတ်ထိ၊ ခြေပြတ် စတဲ့ ဒဏ်ရာရ ရဲဘော်တွေအတွက် ဆေးရုံအမှီ ရောက်နိုင်ရန်ကအားယွမ်းအတွက် လွယ်ကူတဲ့ကိစ္စမဟုတ်ပေ။
တခါတလေ စိတ်ဓာတ်ကျတဲ့အချိန်တွေရှိပေမဲ့ အသက် ပေးဆပ်လိုက်ရသည့် ရဲဘော်တွေကို တွေးမိပြီး “ငါအလုပ် ပိုလုပ်ရမယ်” ဆိုတဲ့စိတ်နဲ့ ခက်ခဲတဲ့ နေ့စွဲတွေကို ဖြတ်သန်းခဲ့ရပါတယ်။ အမျိုးသမီးဆိုတာကြောင့် နောက်တန်း တွင် ချန်မနေဘဲ အခက်အခဲတွေကို ကျော်လွှားပြီး ရှေ့တန်းမှာ ကူကယ်သည့်အပိုင်းများကို ထမ်းဆောင်နေ သလို၊ တပ်ရင်းမှာလည်း စစ်သင်တန်း (၃) ခု နှင့် ဆေးသင်တန်း (၁) ခုကို နည်းပြအဖြစ် ပြန်ပို့ချပေးလျက် ရှိပါတယ်။ ကိုယ်တိုင်ရွေးချယ်ထားသည့်လမ်းကို ကိုယ်တိုင်ပြီးအောင် ဆက်လျှောက်မယ် ဆိုတဲ့စိတ်နဲ့ ယနေ့ အချိန်အထိ တော်လှန်ရေးစာမျက်နှာတွေမှာ ပါဝင်နေဆဲပင်။
အားယွမ်းသည် စစ်အာဏာမသိမ်းခင်က မိဘ၊ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ဝါသနာပါတဲ့အရာတွေနဲ့ အချိန်ကုန်ဆုံးကာ လူငယ်ဘဝကို ပေါ့ပေါပါးပါးဖြတ်သန်းခဲ့ပေမဲ့ အာဏာသိမ်းမှုကြောင့် တော်လှန်ရေးထဲသို့ ခြေစုံပစ်ဝင်လိုက်ချိန်မှာ လူနေမှုဘဝသာမက စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာအရပါ တာဝန်ယူမှု၊ တာဝန်ခံမှုနဲ့အတူ လောကဓံရဲ့ ရင့်ကျက်မှုတွေကို တော်လှန်ရေးက ပေးလိုက်ပါတယ်။ အမျိုးသမီးတစ်ဦးအနေနဲ့ ခေါင်းဆောင်မှုအပိုင်းနဲ့ ဆုံးဖြတ်ချက်ချတဲ့နေရာတွေကို သမိုင်းက ပခုံးပေါ် တင်ပေးလိုက်ပါတယ်။
တော်လှန်ရေးနယ်မြေ တောတွင်းတနေရာမှာ (၁၈) နှစ်ပြည့်ခဲ့တဲ့ အားယွမ်းအတွက် စိန်ခေါ်မှုတွေဟာ အခုမှ ကြုံခဲ့ရတာမဟုတ်ပါ။ ငယ်စဉ်ကတည်းက ဘောလုံးလက်ရွေးစင်ဖြစ်ချင်ခဲ့တဲ့ အိပ်မက်အတွက် ခွဲခြားမှုများကြားကပင် ကြိုးပမ်းခဲ့ပါတယ်။ လက်ရှိအချိန်မှာလည်း ခွဲခြားဆက်ဆံမှုတွေ ကြားကပင် မြောက်မြားစွာသော တာဝန်ကို ထမ်းပိုးထားဆဲပင်။
တော်လှန်ရေးခရီးကို ရဲဘော်များနှင့်အတူ ရှေ့တန်းမှာ ကူကယ်လုပ်ငန်းနဲ့ သင်တန်းပေးသည့်လုပ်ငန်းတွေကို ထမ်းဆောင်ရင်း မိဘပြည်သူနှင့် ကျဆုံးရဲဘော်တွေရဲ့ မပြည့်မှီသေးတဲ့ ဆန္ဒတွေဖြစ်တဲ့ ဖက်ဒရယ်ဒီမိုကရေစီကို အသက်မသေခင်အထိ လုပ်ဆောင်သွားဖို့ အားယွမ်းက ယတိပြတ် ဆုံးဖြတ်ထားပါတယ်။
တော်လှန်ရေးအောင်တဲ့အခါ မရောက်ဖူးတဲ့ နေရာတွေကို သွားပြီး တိုက်ပွဲဝင်ခဲ့သည့်နေရာတွေကို ပြန်သွားကြည့်ချင်ဖို့၊ ကျဆုံးသွားသည့် ရဲဘော်များ၏ မိသားစုတွေကို ထောက်ပံ့ပေးနိုင်ဖို့က အားယွမ်းရဲ့ ဆန္ဒတွေဖြစ်ပါတယ်။
လက်ရှိအဖြစ်ချင်ဆုံးဆန္ဒကတော့ “အမေ့အိမ်ကို ပြန်ဖို့” ပင်။
“မိဘပြည်သူနှင့် ကျဆုံးရဲဘော်တွေရဲ့ မပြည့်မှီသေးတဲ့ ဆန္ဒတွေဖြစ်တဲ့ ဖက်ဒရယ်ဒီမိုကရေစီကို အသက်မသေခင်အထိ လုပ်ဆောင်သွားဖို့ ယတိပြတ်ဆုံးဖြတ်ထားတဲ့ အားယွမ်း”
အမျိုးသမီးအသံ အမျိုးသမီးအားမာန် စာစဉ် (၄) ကို အောက်ပါလင့်ခ်မှာ ဝင်ရောက်ပြီး ဖတ်ရှုနိုင်ပါပြီ။
https://drive.google.com/file/d/1f-_wechUEdOGmJdkvswVAWYQ7WKpDwYW/view?usp=sharing
#politicsforwomenmyanmar
#whatishappeninginmyamar
#Advocacy
#politics
#media
အမျိုးသမီးအသံ အမျိုးသမီးအသံ စာစဉ်အမှတ် (၄) မှ ကောက်နုတ်ဖော်ပြသည်။
“တော်လှန်ရေးနယ်မြေ တောတွင်းတနေရာမှာ (၁၈) နှစ်ပြည့်ခဲ့တဲ့ အမျိုးသမီးငယ်တစ်ဦးက ရဲဘော်တွေကို စစ်ရေးနည်းပြအဖြစ် ဦးဆောင်လမ်းညွှန်ပေးနေပါတယ်”
ရှမ်း၊ကရင်နီနယ်စပ် တောတောင်နေရာတခုမှာ အမျိုးသမီးငယ်တစ်ဦးက ရဲဘော်တွေရဲ့ စစ်ရေး လေ့ကျင့်တာကို ဦးဆောင်လမ်းညွှန်ပေးနေပါတယ်။ ထိုအမျိုးသမီးငယ်သည် ရှမ်းတောင်ဗျူဟာ-၂ ကူကယ် ခေါင်းဆောင်၊ တပ်ရင်းသင်တန်းမှူးအဖြစ် တာဝန်ထမ်းဆောင်နေတဲ့ အသက် (၁၈) နှစ်အရွယ် အားယွမ်းပင်။စစ်အာဏာသိမ်းစဉ်က အထက်တန်းကျောင်းသူဖြစ်သလို၊ ဘောလုံးမြို့နယ်လက်ရွေးစင်တစ်ယောက် ဖြစ်ပါတယ်။ အာဏာသိမ်းချိန်မှာ အသက် (၁၅) နှစ်သာ ရှိသေးတဲ့ မိန်းကလေးသည် ဆန္ဒပြပွဲအချို့တွင် ပါဝင်ခဲ့ပြီး၊ စစ်တပ်၏အကြမ်းဖက်ဖြိုခွင်းမှုများ စတင်လာတဲ့အချိန်မှာတော့ ထောက်လှမ်းရေးသင်တန်းတခုကို မြို့ပေါ်မှာ တိတ်တဆိတ်တက်ရောက်ခဲ့ပါတယ်။
စစ်တပ်ရဲ့ အကြမ်းဖက်မှုကြောင့် သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ အသက်ဆုံးရှုံးခဲ့ပြီးသည့် နောက်မှာ လက်နက်ကိုင်တော်လှန်ရေးကို ခြေစုံပစ်ဝင်ခဲ့သူတစ်ယောက်ဖြစ်ပေမဲ့ မိသားစုဝင်တွေကတော့ ထိုလမ်းကို သဘဘောမတူခဲ့ပေ။ ကိုယ့်သဘောဆန္ဒဖြင့်သာ အိမ်ကခိုးထွက်ပြီး တော်လှန်ရေးခရီးလမ်းကို နောက်မလှည့်စတမ်း လျှောက်လှမ်းခဲ့ပါတယ်။
၂၀၂၂ ခုနှစ်ဖေဖော်ဝါရီလမှာ အမှတ် ၁၀၀၈ တပ်ရင်း (ရှမ်းတောင်) SSRY- Southern Shan Revolution Youth တပ်ရင်းကို စတင်ဝင်ရောက်ခဲ့ပါတယ်။ တပ်ရင်းကို စတင်ဝင်ရောက်ချိန်ကစပြီး စစ်အခြေခံသင်တန်း၊ ဆေးသင်တန်း၊ မဟာမိတ်ပူးပေါင်း မွမ်းမံသင်တန်း၊ Free Burma Ranger -FBR အခြေခံသင်တန်း၊ FBR- Advanced level သင်တန်းတွေကို မနားတမ်း တက်ရောက်ခဲ့ပါတယ်။စိတ်ဓာတ် ပြင်းထန်တဲ့ အမျိုးသမီးငယ်တစ်ယောက်အတွက် တောတွင်းဘဝသစ်က မချောမွေ့နေခဲ့ပါ။ တခြားသော လူငယ်ရဲဘော်တွေလို ကြုံတွေ့ရသည့် နေရေး၊ ထိုင်ရေး၊ စားရေး၊ သောက်ရေး စတဲ့ အခက်အခဲများတွေကို အံတင်းတင်းကြိတ်ပြီး ဖြတ်ကျော်ခဲ့ရပါတယ်။ အမျိုးသမီးဖြစ်ခြင်းရဲ့ အခက်အခဲတွေကိုလည်း ထပ်ဆင့်ခံစားခဲ့ရပါတယ်။
သင်တန်းပြီးသည့်အချိန်မှာ အသက်ငယ်သေးတဲ့ အတွက် ရှေ့တန်းထွက်ခွင့်မရသေးပါ။ သင်တန်း ပြီးဆုံးတဲ့ အချိန်မှာ အမျိုးသမီးအများစုက ရုံးပိုင်းနှင့် ဆေးကုသမှုအပိုင်း မှာ ပိုပြီးထမ်းဆောင်ကြပေမဲ့ အားယွမ်းကတော့ ရှေ့တန်းက ဒဏ်ရာရရဲဘော်တွေကို ရှေ့တန်းအထိ သွားရောက်ကယ်ဆယ် ရသည့် ကူကယ်အပိုင်းကို ပိုသဘောကျတဲ့အတွက် FBR သင်တန်းကို ထပ်ဆင့်တက်ခဲ့ပြီး ထိုအပိုင်းကို အဓိကတာဝန် ယူခဲ့ပါတယ်။ ကူကယ်အဖြစ် တာဝန်ထမ်းဆောင်ရခြင်းက စိန်ခေါ်မှုများနဲ့ ပြည့်နှက်နေပါတယ်။ ဗိုက်ပွင့်၊ ရင်ဘတ်ထိ၊ ခြေပြတ် စတဲ့ ဒဏ်ရာရ ရဲဘော်တွေအတွက် ဆေးရုံအမှီ ရောက်နိုင်ရန်ကအားယွမ်းအတွက် လွယ်ကူတဲ့ကိစ္စမဟုတ်ပေ။
တခါတလေ စိတ်ဓာတ်ကျတဲ့အချိန်တွေရှိပေမဲ့ အသက် ပေးဆပ်လိုက်ရသည့် ရဲဘော်တွေကို တွေးမိပြီး “ငါအလုပ် ပိုလုပ်ရမယ်” ဆိုတဲ့စိတ်နဲ့ ခက်ခဲတဲ့ နေ့စွဲတွေကို ဖြတ်သန်းခဲ့ရပါတယ်။ အမျိုးသမီးဆိုတာကြောင့် နောက်တန်း တွင် ချန်မနေဘဲ အခက်အခဲတွေကို ကျော်လွှားပြီး ရှေ့တန်းမှာ ကူကယ်သည့်အပိုင်းများကို ထမ်းဆောင်နေ သလို၊ တပ်ရင်းမှာလည်း စစ်သင်တန်း (၃) ခု နှင့် ဆေးသင်တန်း (၁) ခုကို နည်းပြအဖြစ် ပြန်ပို့ချပေးလျက် ရှိပါတယ်။ ကိုယ်တိုင်ရွေးချယ်ထားသည့်လမ်းကို ကိုယ်တိုင်ပြီးအောင် ဆက်လျှောက်မယ် ဆိုတဲ့စိတ်နဲ့ ယနေ့ အချိန်အထိ တော်လှန်ရေးစာမျက်နှာတွေမှာ ပါဝင်နေဆဲပင်။
အားယွမ်းသည် စစ်အာဏာမသိမ်းခင်က မိဘ၊ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ဝါသနာပါတဲ့အရာတွေနဲ့ အချိန်ကုန်ဆုံးကာ လူငယ်ဘဝကို ပေါ့ပေါပါးပါးဖြတ်သန်းခဲ့ပေမဲ့ အာဏာသိမ်းမှုကြောင့် တော်လှန်ရေးထဲသို့ ခြေစုံပစ်ဝင်လိုက်ချိန်မှာ လူနေမှုဘဝသာမက စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာအရပါ တာဝန်ယူမှု၊ တာဝန်ခံမှုနဲ့အတူ လောကဓံရဲ့ ရင့်ကျက်မှုတွေကို တော်လှန်ရေးက ပေးလိုက်ပါတယ်။ အမျိုးသမီးတစ်ဦးအနေနဲ့ ခေါင်းဆောင်မှုအပိုင်းနဲ့ ဆုံးဖြတ်ချက်ချတဲ့နေရာတွေကို သမိုင်းက ပခုံးပေါ် တင်ပေးလိုက်ပါတယ်။
တော်လှန်ရေးနယ်မြေ တောတွင်းတနေရာမှာ (၁၈) နှစ်ပြည့်ခဲ့တဲ့ အားယွမ်းအတွက် စိန်ခေါ်မှုတွေဟာ အခုမှ ကြုံခဲ့ရတာမဟုတ်ပါ။ ငယ်စဉ်ကတည်းက ဘောလုံးလက်ရွေးစင်ဖြစ်ချင်ခဲ့တဲ့ အိပ်မက်အတွက် ခွဲခြားမှုများကြားကပင် ကြိုးပမ်းခဲ့ပါတယ်။ လက်ရှိအချိန်မှာလည်း ခွဲခြားဆက်ဆံမှုတွေ ကြားကပင် မြောက်မြားစွာသော တာဝန်ကို ထမ်းပိုးထားဆဲပင်။
တော်လှန်ရေးခရီးကို ရဲဘော်များနှင့်အတူ ရှေ့တန်းမှာ ကူကယ်လုပ်ငန်းနဲ့ သင်တန်းပေးသည့်လုပ်ငန်းတွေကို ထမ်းဆောင်ရင်း မိဘပြည်သူနှင့် ကျဆုံးရဲဘော်တွေရဲ့ မပြည့်မှီသေးတဲ့ ဆန္ဒတွေဖြစ်တဲ့ ဖက်ဒရယ်ဒီမိုကရေစီကို အသက်မသေခင်အထိ လုပ်ဆောင်သွားဖို့ အားယွမ်းက ယတိပြတ် ဆုံးဖြတ်ထားပါတယ်။
တော်လှန်ရေးအောင်တဲ့အခါ မရောက်ဖူးတဲ့ နေရာတွေကို သွားပြီး တိုက်ပွဲဝင်ခဲ့သည့်နေရာတွေကို ပြန်သွားကြည့်ချင်ဖို့၊ ကျဆုံးသွားသည့် ရဲဘော်များ၏ မိသားစုတွေကို ထောက်ပံ့ပေးနိုင်ဖို့က အားယွမ်းရဲ့ ဆန္ဒတွေဖြစ်ပါတယ်။
လက်ရှိအဖြစ်ချင်ဆုံးဆန္ဒကတော့ “အမေ့အိမ်ကို ပြန်ဖို့” ပင်။
“မိဘပြည်သူနှင့် ကျဆုံးရဲဘော်တွေရဲ့ မပြည့်မှီသေးတဲ့ ဆန္ဒတွေဖြစ်တဲ့ ဖက်ဒရယ်ဒီမိုကရေစီကို အသက်မသေခင်အထိ လုပ်ဆောင်သွားဖို့ ယတိပြတ်ဆုံးဖြတ်ထားတဲ့ အားယွမ်း”
အမျိုးသမီးအသံ အမျိုးသမီးအားမာန် စာစဉ် (၄) ကို အောက်ပါလင့်ခ်မှာ ဝင်ရောက်ပြီး ဖတ်ရှုနိုင်ပါပြီ။
https://drive.google.com/file/d/1f-_wechUEdOGmJdkvswVAWYQ7WKpDwYW/view?usp=sharing
#politicsforwomenmyanmar
#whatishappeninginmyamar
#Advocacy
#politics
#media
