- Published on
နွေဦးတော်လှန်ရေးနှင့်အတူ အကျည်းတန်လိင်အကြမ်းဖက်မှုများ
- Author
-
-
- Name
- Posts
- Posts
-
ရေးသားသူ- အမရာဟိန်း
အမျိုးသမီးအသံ အမျိုးသမီးအသံ စာစဉ်အမှတ် (၄) မှ ကောက်နုတ်ဖော်ပြသည်။
၂၀၂၂ခုနှစ်မှ ၂၀၂၄ခုနှစ် ဩဂုတ်လအထိ အမျိုးသားညီညွှတ်ရေးအစိုးရ၏ အုပ်ချုပ်မှုအောက်တွင်ရှိသော မြို့နယ်တရားရုံး(၂၆)ရုံး တွင် စစ်ဆေးစီရင်ခံသော မုဒိန်းမှုမှာ ၁၉၆ မှု ရှိသည်။ လက်တွေ့ မြေပြင်တွင် တရားရုံးအထိရောက်ရှိခြင်းမရှိသော အမှုများစွာလည်း ရှိနိုင်သည်။ မုဒိန်းမှုအထိ မရောက်ရှိသော အခြား လိင်ပိုင်းဆိုင်ရာ အကြမ်းဖက်မှု အမြောက်အမြား ရှိနိုင်ပါသည်။ စကစ စိုးမိုးသော မြို့ကြီးများတွင်လည်း ယနေ့ ခေတ်အခြေအနေအရ ကျူးလွန်ခံရသူအမြောက်အများ ရှိနိုင်ပါသည်။
မြန်မာနိုင်ငံတွင် အာဏာမသိမ်းခင်ကာလကတည်းက အမျိုးသမီးများအကြမ်းဖက်ခံရခြင်းနှင့် ပတ် သက်၍ အောက်ပါ ဥပဒေများပြဌာန်းထားပေးသည်-
အမျိုးသမီးများအကြမ်းဖက်မှုအပေါ် ကာကွယ်ပေးသာ ဥပဒေပုဒ်မများ
ညစ်ညမ်းသောစကားဆိုခြင်း၊ဆဲဆိုခြင်း
ပုဒ်မ ၂၉၄
ထောင်ဒဏ် ၃ လအထိ / ငွေဒဏ်/ဒဏ်နှစ်ရပ်လုံး
အပြင်းအထန်နာကျင်စေခြင်း
ပုဒ်မ ၃၂၄
ထောင်ဒဏ်၃ နှစ်အထိ / ငွေဒဏ်/ဒဏ်နှစ်ရပ်လုံး
ကိုယ်ထိလက်ရောက်ကျူးလွန်ခြင်း
ပုဒ်မ၃၅၄
ထောင်ဒဏ်၂ နှစ်အထိ / ငွေဒဏ်/ဒဏ်နှစ်ရပ်လုံး
မုဒိမ်းမှု
ပုဒ်မ ၃၇၆
ထောင်ဒဏ်၂၀ နှစ်အထိ / ထောင်ဒဏ်+ငွေဒဏ်
လက်နက်ကိရိယာဖြင့်နာကျင်စေမှု
ပုဒ်မ၃၂၄
ထောင်ဒဏ်၃နှစ်အထိ / ငွေဒဏ်/ဒဏ်နှစ်ရပ်လုံး
လူခိုးမှု
ပုဒ်မ ၃၆၃
ထောင်ဒဏ်၇ နှစ်အထိ / ထောင်ဒဏ်+ငွေဒဏ်
ကာယိန္ဒြေထိခိုက်အောင်ပြုခြင်း
ပုဒ်မ ၅၀၉
ထောင်ဒဏ်၂၁နှစ်အထိ / ငွေဒဏ်/ဒဏ်နှစ်ရပ်လုံး
အသရေဖျက်ခြင်း
ပုဒ်မ ၅၀၀
ထောင်ဒဏ်၁၀ နှစ်အထိ / ထောင်ဒဏ်+ငွေဒဏ်
အတင်းအဓမ္မခိုးယူပေါင်းသင်းမှု
ပုဒ်မ ၃၆၆
ထောင်ဒဏ်၂ နှစ်အထိ / ငွေဒဏ်/ဒဏ်နှစ်ရပ်လုံး
ပြစ်မှုမကင်းသော ခြောက်လန့်မှု
ပုဒ်မ ၅၀၆
ထောင်ဒဏ်၂ နှစ်အထိ / ငွေဒဏ်/ဒဏ်နှစ်ရပ်လုံး
ကာမလိမ်လည်ခြင်း
ပုဒ်မ ၄၁၇
ထောင်ဒဏ်၃ နှစ်အထိ / ငွေဒဏ်/ဒဏ်နှစ်ရပ်လုံး
နာကျင်အောင်ကိုယ်ထိလက်ရောက်ပြုမူခြင်း
ပုဒ်မ ၃၂၃
ထောင်ဒဏ်၁နှစ်အထိ / ငွေဒဏ်/ဒဏ်နှစ်ရပ်လုံး
အတင်းအဓမ္မစေခိုင်းမှု
ပုဒ်မ ၃၇၄
ထောင်ဒဏ်၁နှစ်အထိ / ငွေဒဏ်/ဒဏ်နှစ်ရပ်လုံး
အဆိုပါ ပြဋ္ဌာန်းထားသော ဥပဒေများသည် အာဏာမသိမ်းခင်ကာလတွင်ပင် တရားစီရင်ရေး အခန်းကဏ္ဍ၏ အားနည်းချက်များကြောင့် ထိရောက်စွာကာကွယ်ပေးနိုင်ခြင်း မရှိခဲ့ပေ။ ကျူးလွန်ခံရမှုအများစုသည် ရပ်ကွက်အုပ်ချုပ်ရေးမှူးရုံးမှာပင် ပြေလည်ကျေအေးလိုက်ကြသည်။ မုဒိန်းမှုအချို့တွင်ပင် နစ်နာကြေး အနည်းငယ်ပေး၍ ဖြေရှင်းဆောင်ရွက်တတ်ကြသည်။ အမျိုးသမီးတစ်ဦးအား အလိုမတူဘဲ ကားတင်ပြေး၍ ခိုးယူပေါင်းသင်းမှုသည် ပြစ်မှုမြောက်သောအမှုတစ်ခုဖြစ်သော်လည်း အများစုမှာ ထိုကဲ့သို့ ဖြစ်ပါက လက်ထပ်ထိမ်းမြားယူလိုက်လျှင် ကျေအေးပေးတတ်ကြပါသည်။
NGOs, INGOs အဖွဲ့များအပြင် အစိုးရမှ ဖွဲ့စည်းထားသော မြန်မာနိုင်ငံအမျိုးသမီး ရေးရာအဖွဲ့၊ မိခင်နှင့်ကလေးစောင့်ရှောက်ရေးအသင်း တို့ထံလည်း တိုင်ကြားနိုင်သော်လည်း ထိရောက်သော ဖြေရှင်းဆောင်ရွက်မှုမျိုး အနည်းငယ်သာရရှိကြသည်။ အာဏာသိမ်းပြီးနောက်ပိုင်း ဥပဒေစိုးမိုးမှုမရှိသည့်အချိန်တွင် ပြည်သူများအနေဖြင့် အားကိုးရာမဲ့သည့် အခြေအနေတစ်ခု ဖြစ်လာကြသည်။
EROs အဖွဲ့အစည်းများ စိုးမိုးနယ်မြေများတွင် သူတို့ချမှတ်ထားသော ဥပဒေ၊ ဒေသဆိုင်ရာဓလေ့ထုံတမ်းများနှင့်အညီ ဖြေရှင်းဆောင်ရွက်ကြပါသည်။ ထိုနေရာတွင် အခြားဒေသမှ လာရောက်ခိုလှုံကြသော အမျိုးသမီးနှင့်ကလေးငယ်များအတွက်လည်း အားကိုးတိုင်ကြားရာနေရာသည် လက်နက်ကိုင်တပ်ဖွဲ့ဝင်များထံပင် ဖြစ်ပါသည်။ ပြစ်မှုထက်ကြီးလေးသော ပြစ်ဒဏ်များရှိသလို လျော့နည်း ပေါ့လျော့သောပြစ်ဒဏ်များလည်း တွေ့ရသည်။
NUG စိုးမိုးနယ်မြေများတွင် GBV case များဖြစ်ပေါ်ပါက နီးစပ်ရာ မြို့နယ်ပြည်သူ့ကာကွယ်ရေး တပ်ဖွဲ့ဝင်များ၊ ပြည်သူ့အုပ်ချုပ်ရေးအဖွဲ့များ၊ ပြည်သူ့လုံခြုံရေးအဖွဲ့များသို့ တိုင်ကြားနိုင်ပြီး MOJ, MOD, MOHR, MOHI, MOWYCA ဌာနများပေါင်းဖွဲ့ထားသော တိုင်ကြားရေး ယန္တရားဌာနသို့လည်း တိုင်ကြားနိုင်ပါသည်။ NUCCအဖွဲ့အဝင်/ အဖွဲ့အစည်းမှ GBV case အား ကျူးလွန်လျှင် PSHEA (Prevention of Sexual Harassment Exploitation and Abuse) Policy နှင့် ကိုင်တွယ်ဆောင်ရွက်ပါသည်။ ထိုနေရာများသို့ တိုင်၍ရသည်ဟုသာသိရှိရပြီး တရားမျှတမှု ရနိုင်ခြင်း/မရနိုင်ခြင်းနှင့် ပတ်သက်၍ ပြောဖို့ရန် ခက်ခဲပါသည်။
နယ်မြေလုံခြုံမှုအားနည်းသော အချိန်ကာလတွင် ထိရောက်စွာကိုင်တွယ်ဖြေရှင်းနိုင်ကြခြင်းမရှိကြပါ။ စိုးမိုးနယ်မြေများမဟုတ်သော အခြားဒေသများတွင် ပြစ်မှုကျူးလွန်သူများ ပိုမိုများပြားလာပြီး တိုင်ကြား ဖြေရှင်းပေးမည့် အဖွဲ့အစည်းများမရှိသလောက်ရှားသည်ကို တွေ့ရှိရမှာ ဖြစ်ပါသည်။ ရပ်ကွက်/မြို့နယ်တွင် လတ်တလော ဩဇာအာဏာရှိသူတစ်ဦးဦး၏ ဆုံးဖြတ်ချက်ကိုခံယူပြီးဖြေရှင်းဆောင်ရွက်တတ်ကြသည်။အိမ်တွင်းအကြမ်းဖက်မှုကဲ့သို့အမှုမျိုးတွင် နိုင်ငံရေးအခြေအနေများကြောင့် ကွာရှင်းခွင့်မရကြသူများပင် အများအပြားဖြစ်လာကြသည်။
အခြားနိုင်ငံသို့ တရားမဝင်ထွက်ပြေးတိမ်းရှောင်လာသော အမျိုးသမီးများ၊ ကလေးသူငယ်များသည်လည်း အဆိုပါနိုင်ငံ၏ဥပဒေအရ ကာကွယ်ပေးမှုအပြည့်အဝမရရှိကြပါ။ နယ်စပ် ဒေသတွင် တရားမဝင် နေထိုင်ကြသူများအတွက် ကူညီဆောင်ရွက်ပေးသော အဖွဲ့အစည်းများရှိကြပါသည်။ ထိုအဖွဲ့အစည်းများသည် ကျူးလွန်သူအား တရားဥပဒေအရ အပြစ်ပေးနိုင်ရန် ကောင်းစွာ မဆောင်ရွက်နိုင်ဘဲ နစ်နာသူအတွက် လုံခြုံရေးအရ ခေတ္တခိုလှုံနိုင်ရန် safe house များ စီစဉ်ဆောင်ရွက်ပေးခြင်း၊ ကျန်းမာရေး စောင့်ရှောက်မှုများ ဆောင်ရွက်ပေးခြင်းများသာ ဆောင်ရွက်ပေးနိုင်ကြသည်။
လက်ရှိကာလတွင် လွတ်မြောက်နယ်မြေအပါဝင် ပြည်တွင်းရှိ အမျိုးသမီးနှင့်ကလေးများအတွက် လိင်အကြမ်းဖက်မှုမှ ကာကွယ်နိုင်ရန်မှာ အလွန်အရေးကြီးသောအချက်ဖြစ်သည်။ အမျိုးသမီးများနှင့် ကလေး တစ်ဦးချင်းအတွက် လုံခြုံစိတ်ချရသော ခိုလှုံရာနေရာများ ထူထောင်ပေးနိုင်ရန် အရေးကြီးသည်။ ပြည်သူ့ ကာကွယ်ရေးတပ်ဖွဲ့ဝင်များ၊ ပြည်သူ့အုပ်ချုပ်ရေးအဖွဲ့များ၊ ပြည်သူ့လုံခြုံရေးအဖွဲ့များအား GBV ၏ နောက်ဆက်တွဲဆိုးကျိုးများနှင့် လူ့အခွင့်ရေးအားလေးစားလိုက်နာမှုရှိရန် အသိပညာပေးသင်တန်းများ ပြုလုပ်ပေးရန်လိုပါသည်။
EAOs/EROs တို့အားလည်း GBV, CRSV အကြောင်းတရားများနှင့်ပတ်သက်၍ ထိရောက်စွာ အရေးယူပေးနိုင်ရန်နှင့် ကာကွယ်စောင့်ရှောက်မှုများ ပြုလုပ်နိုင်ရန် စည်းရုံးလှုံဆော်ခြင်းများ ဆောင်ရွက်ရန်လိုပါသည်။ Conflict Area ရှိ အမျိုးသမီး၊ကလေးငယ်များအတွက် အခြေခံလိုအပ်ချက်ဖြစ်သည့် အစားအစာ၊ သောက်သုံးရေ၊ ကျန်းမာရေးစောင့်ရှောက်မှုများအား အတတ်နိုင်ဆုံးဆောင်ရွက်ပေးရန်လိုအပ်သည်။
အခက်အခဲများရှိနိုင်သော်လည်း ဒေသခံအာဏာပိုင်များနှင့် ပူးပေါင်း၍ အမျိုးသမီးများနှင့် ကလေးသူငယ်များကို ကာကွယ်ပေးနိုင်သော ဥပဒေစနစ်များ ခိုင်မာစေရန် ကြိုးပမ်းရမည်။ GBV မှ ကာကွယ် ပေးနိုင်ရန် နိုင်ငံတကာအကူညီများ ရရှိအောင်ဆောင်ရွက်ရမည်။ လိင်ပိုင်းဆိုင်ရာနှိပ်စက်မှုကြောင့် စိတ်ဒဏ်ရာရရှိသူအမျိုးသမီးများအတွက် နှစ်သိမ့်ဆွေးနွေးပေးနိုင်ရန် Hot Line များထားရှိဆောင်ရွက်ရမည်။
မြန်မာနိုင်ငံ၏ လက်ရှိအခြေအနေအရ အာဏာပိုင်အဖွဲ့အစည်းများအား အားကိုး၍ မရနိုင်သော အခြေအနေဖြစ်သောကြောင့် အရပ်ဘက်အဖွဲ့အစည်းများ ဖွဲ့စည်း၍ ကူညီဆောင်ရွက်ပေးနိုင်သည်။ အမျိုးသား ညီညွတ်ရေးအစိုးရအနေဖြင့် Conflict Area များမှ အမျိုးသမီး ကလေးသူငယ်များအတွက် လိင်ပိုင်းဆိုင်ရာ အကြမ်းဖက်မှုများမှ ကာကွယ်စောင့်ရှောက်နိုင်ရန် မဟာဗျူဟာများ၊ စီမံချက်များချမှတ်၍ အရေးတကြီး လုပ်ဆောင်ရန် အရေးကြီးပါသည်။
ထိုင်းနိုင်ငံတွင် တရားမဝင်ခိုလှုံနေထိုင်သော အမျိုးသမီး ကလေးသူငယ်များ၊ ရွှေ့ပြောင်းအလုပ်သမားအတွက် လိင်အကြမ်းဖက်ခံရမှုများကြုံတွေ့ရပါက ထိုင်းနိုင်ငံအနေဖြင့် လူသား ချင်းစာနာထောက်ထားသောအားဖြင့် ကူညီဆောင်ရွက်ပေးရန် NUG အပါအဝင် အရပ်ဘက် လူမှုအဖွဲ့အစည်း များမှ စည်းရုံးလှုံဆော်ခြင်းများ ပြုလုပ်ရမည် ဖြစ်သည်။
“မြန်မာ့လူ့အဖွဲ့အစည်းနှင့် မြန်မာနိုင်ငံရှိလူမျိုးစုအားလုံး၏ ဓလေ့ထုံးတမ်းအားလုံးသည် အမျိုးသားဦးစားပေးစနစ် ဖြစ်ကြသည်”
မြန်မာနိုင်ငံတွင် စစ်အာဏာရှင်စနစ် ကျဆုံးသွားသည်နှင့် တပြိုင်နက် အမျိုးသမီးများအား ခွဲခြား ဆက်ဆံမှုပါ တစ်ပါတည်း ပြီးဆုံးသွားရန် အရေးကြီးပါသည်။ မြန်မာနိုင်ငံတွင် ယဉ်ကျေးမှုအရ ခွဲခြားဆက်ဆံမှု အကြောင်းအရင်းသည် ပို၍နက်ရှိုင်းကျယ်ပြန့်သည်။ မြန်မာ့လူ့အဖွဲ့အစည်းနှင့် မြန်မာနိုင်ငံရှိလူမျိုးစုအားလုံး၏ ဓလေ့ထုံးတမ်းအားလုံးသည် အမျိုးသားဦးစားပေးစနစ် ဖြစ်ကြသည်။ အမျိုးသမီးများအား တဆင့်နိမ့် ထားကြသည်။ အမျိုးသမီးများ၏အခြေခံအခွင့်ရေးများသည်ပင် ငြင်းပယ်ခံနေရခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ အများပြည်သူဘဝများနှင့် နိုင်ငံရေးဆိုင်ရာကိစ္စရပ်များတွင် စစ်တပ်မှ နှစ် (၇၀) ကျော်တိုင်အောင် လွှမ်းမိုးချုပ်ကိုင် ထားသည့်အတွက် အစိုးရအုပ်ချုပ်ရေး နေရာများတွင် အမျိုးသမီးများ ပါဝင်နိုင်ခြင်းသိပ်မရှိခဲ့ပေ။
နိုင်ငံရေးအရ ခြိမ်းခြောက်ရန်နှင့် ယဉ်ကျေးမှုအရဖျက်ဆီးရန် စစ်တပ်မှ မုဒိန်းကျင့်ခြင်းအား လက်နက်သဖွယ် အသုံးပြုနေခြင်းသည် အမျိုးသမီးများအားထိခိုက်နစ်နာစေသော လူ့အခွင့်ရေးချိုးဖောက်မှုများဖြစ်သည်။လာမည့်အနာဂတ်တွင် နိုင်ငံသားအားလုံး၏ အခွင့်အရေးကို အာမခံသည့် ဖက်ဒရယ်ပြည်ထောင်စုစနစ် တစ်ခုကို အလေးထားသည့် ဖွဲ့စည်းပုံအခြေခံဥပဒေတစ်ရပ် ပေါ်ပေါက်ရန် လိုအပ်ပါသည်။
ဖွဲ့စည်းပုံအခြေခံဥပဒေသည် လူမှုအသိုင်းအဝိုင်းတစ်ခု၏နိုင်ငံရေးနှင့် ဥပဒေရေးရာစနစ်များတည်ဆောက်ရေးအတွက် အခြေခံအုတ်မြစ် တစ်ခုဖြစ်သည်။ ကျား၊ မတန်းတူညီမျှမှုအား ဖွဲ့စည်းပုံအခြေခံဥပဒေအရ အာမခံခြင်းမရှိပါက တရားဥပဒေရှေ့မှောက်တွင် လူတိုင်းတန်းတူညီမျှရှိသည်ဟူသောအချက်မှာ အဓိပ္ပာယ်ပြည့်ဝလိမ့်မည် မဟုတ် ပါ။
စစ်အာဏာရှင်အား တော်လှန်ရင်းကျားမခွဲခြားဆက်ဆံမှုနှင့် အကြမ်းဖက်မှုများ လျော့နည်းပပျောက်စေရန် တပြိုင်တည်း ဆောင်ရွက်ကြရမည် ဖြစ်သည်။ လက်ရှိ အမျိုးသားညီညွတ်ရေးအစိုးရ ၏ဝန်ကြီးဌာနများ တွင် ဦးဆောင်သူအမျိုးသမီးများပါဝင်လာသည်မှာ ကောင်းမွန်သော လမ်းကြောင်းတစ်ခုအပေါ်သို့ ရောက်ရှိ နေသည်ဟုယုံကြည်မိပါသည်။ EROS အဖွဲ့အစည်းများတွင်တော့ အမျိုးသမီးဦးဆောင်မှုအား အနည်းငယ်မျှသာ တွေ့ရှိနိုင်ပါသည်။
ဖက်ဒရယ်ဒီမိုကရေစနစ်ကိုသွားရာတွင် တိုင်းရင်းသားနယ်မြေဒေသများအတွက် အမျိုးသမီးခေါင်းဆောင်များ များစွာပေါ်ထွက်လာပြီး အမျိုးသမီး အခွင့်အရေးများအား အပြည့်အဝကာကွယ်နိုင်ကြရန် အရေးကြီးပါသည်။ အုပ်ချုပ်ရေး၊ ဥပဒေပြုရေး၊ တရားစီရင်ရေး ကဏ္ဍများတွင် အမျိုးသမီး ကိုယ်စားပြုကိုယ်စားလှယ်များ ပါဝင်သင့်သည်။
၂၀၂၁ခုနှစ် အာဏာသိမ်းပြီးနောက် အကျဉ်းစခန်းနှင့် အခြားနေရာများတွင် ဖြစ်ပေါ်နေသည့် လက်နက်ကိုင်အစုအဖွဲ့များမှ ကျူးလွန်သည့် လိင်ပိုင်းဆိုင်ရာအကြမ်းဖက်မှုများတွင်လည်း အမျိုးသမီးအများစု မှာ ထိခိုက်အနစ်နာရဆုံး ဖြစ်သည်။ CRSV အား တားဆီးရန်နှင့် တုံ့ပြန်ရန်အတွက် ကုလသမဂ္ဂနှင့် နိုင်ငံတကာ အဖွဲ့အစည်းများမှ အရေးကြီးသော အခန်းကဏ္ဍတွင်ပါဝင်နေသော်လည်း မြေပြင်မှ သတင်းများ အားရယူသည့် နေရာတွင် အားနည်းချက်များစွာ ရှိနေသည်။ပဋိပက္ခကာလအတွင်း အကြမ်းဖက်မှုနှင့် ကြုံတွေ့ခဲ့ရသည့် အမျိုးသမီးများနှင့် မိန်းကလေးငယ်အများအပြားတို့မှာ ဖြစ်ပျက်ခဲ့သမျှအကြောင်းအရာများအား ကြောက်ရွံ သဖြင့် ထုတ်ဖော်မပြောရဲကြပါ။
ထို့ကြောင့် အမျိုးသားညီညွှတ်ရေး အစိုးရအပါအဝင် တိုင်းရင်းသားလက်နက် ကိုင်အဖွဲ့အစည်းများနေဖြင့်လည်း အကြမ်းဖက်ခံရသောနစ်နာသူ အမျိုးသမီးများအား လူ့အခွင့်အရေးနှင့်အညီ အပြည့်အဝကာကွယ်ကူညီပေးရန် အရေးကြီးသည်။ ထို့အပြင် စနစ်တကျစစ်တမ်းကောက်ယူ၍ မှတ်တမ်း ပြုစုထားရှိရန်မှာလည်း အရေးကြီးပါသည်။
အိမ်နီးချင်းနိုင်ငံများသို့ တရားမဝင်ထွက်ပြေးတိမ်းရှောင်လာသော အမျိုးသမီး၊ ကလေးသူငယ်များ အတွက်လည်း အကာကွယ်များဆောင်ရွက်ပေးရန် အရေးကြီးသည်။ CSO များ NGOs အဖွဲ့အစည်းများ အနေဖြင့် ပါဝင်ဆောင်ရွက်နေသော်လည်း ထိရောက်သော လုပ်ဆောင်မှုအား အားရဖွယ်မတွေ့ရပေ။
ထိုင်းအစိုးရ အသိအမှတ်ပြု ထိုင်းအခြေစိုက် NGOs အဖွဲ့အစည်း များနှင့် ပူးပေါင်းဆောင်ရွက် သင့်သည်။ ထို့အပြင်ထိုင်းလူမျိုးများအား စည်းရုံးသိမ်းသွင်းရေး လုပ်ငန်းစဉ်များလည်းဆောင်ရွက်သင့်သည်။ တပြိုင်နက်တည်းအနေဖြင့် ထိုင်းနိုင်ငံ၏ယဉ်ကျေးမှုနှင့်ဥပဒေများအား မြန်မာလူမျိုးများသိရှိနိုင်အောင် အသိပညာများမျှဝေပေးသည့်လုပ်ငန်းများ ဆောင်ရွက်သင့်ပါသည်။ အကြမ်းဖက်မှုတစ်မျိုးမျိုးခံရပါက ဆက်သွယ်တိုင်ကြားနိုင်သော နေရာများအား တွင်တွင်ကျယ်ကျယ်သိရှိနိုင်အောင် ဆောင်ရွက်ကြရမည်။
အကြမ်းဖက်စစ်တပ်၏ မတရားအာဏာသိမ်းမှုအား ဆန့်ကျင်တော်လှန်နေသည်မှာ (၃) နှစ်ကျော် ကာလသို့ ရောက်ရှိလာပြီဖြစ်သည်။ မတွေးခဲ့ဖူးသောအခြေအနေ ဖြစ်ရပ်များနှင့် ကြုံတွေ့ခဲ့ရပြီးဖြစ်ပါသည်။ အကြမ်းဖက်စစ်တပ်ကို ခုခံတွန်းလှန်ရင်းဖြင့် တချိန်တည်းမှာပင် ကျား-မခွဲခြားမှုများနှင့် အကြမ်းဖက်မှုများ လျော့နည်းပပျောက်ရန်ကိုယ်စွမ်း၊ ဉာဏ်စွမ်းရှိသမျှ ကြိုးစားကြဖို့ပင် ဖြစ်ပါတော့သည်။
အမျိုးသမီးအသံ အမျိုးသမီးအားမာန် စာစဉ် (၄) ကို အောက်ပါလင့်ခ်မှာ ဝင်ရောက်ပြီး ဖတ်ရှုနိုင်ပါပြီ။
https://drive.google.com/file/d/1f-_wechUEdOGmJdkvswVAWYQ7WKpDwYW/view?usp=sharing
#politicsforwomenmyanmar
#whatishappeninginmyamar
#Advocacy
#politics
#media
အမျိုးသမီးအသံ အမျိုးသမီးအသံ စာစဉ်အမှတ် (၄) မှ ကောက်နုတ်ဖော်ပြသည်။
၂၀၂၂ခုနှစ်မှ ၂၀၂၄ခုနှစ် ဩဂုတ်လအထိ အမျိုးသားညီညွှတ်ရေးအစိုးရ၏ အုပ်ချုပ်မှုအောက်တွင်ရှိသော မြို့နယ်တရားရုံး(၂၆)ရုံး တွင် စစ်ဆေးစီရင်ခံသော မုဒိန်းမှုမှာ ၁၉၆ မှု ရှိသည်။ လက်တွေ့ မြေပြင်တွင် တရားရုံးအထိရောက်ရှိခြင်းမရှိသော အမှုများစွာလည်း ရှိနိုင်သည်။ မုဒိန်းမှုအထိ မရောက်ရှိသော အခြား လိင်ပိုင်းဆိုင်ရာ အကြမ်းဖက်မှု အမြောက်အမြား ရှိနိုင်ပါသည်။ စကစ စိုးမိုးသော မြို့ကြီးများတွင်လည်း ယနေ့ ခေတ်အခြေအနေအရ ကျူးလွန်ခံရသူအမြောက်အများ ရှိနိုင်ပါသည်။
မြန်မာနိုင်ငံတွင် အာဏာမသိမ်းခင်ကာလကတည်းက အမျိုးသမီးများအကြမ်းဖက်ခံရခြင်းနှင့် ပတ် သက်၍ အောက်ပါ ဥပဒေများပြဌာန်းထားပေးသည်-
အမျိုးသမီးများအကြမ်းဖက်မှုအပေါ် ကာကွယ်ပေးသာ ဥပဒေပုဒ်မများ
ညစ်ညမ်းသောစကားဆိုခြင်း၊ဆဲဆိုခြင်း
ပုဒ်မ ၂၉၄
ထောင်ဒဏ် ၃ လအထိ / ငွေဒဏ်/ဒဏ်နှစ်ရပ်လုံး
အပြင်းအထန်နာကျင်စေခြင်း
ပုဒ်မ ၃၂၄
ထောင်ဒဏ်၃ နှစ်အထိ / ငွေဒဏ်/ဒဏ်နှစ်ရပ်လုံး
ကိုယ်ထိလက်ရောက်ကျူးလွန်ခြင်း
ပုဒ်မ၃၅၄
ထောင်ဒဏ်၂ နှစ်အထိ / ငွေဒဏ်/ဒဏ်နှစ်ရပ်လုံး
မုဒိမ်းမှု
ပုဒ်မ ၃၇၆
ထောင်ဒဏ်၂၀ နှစ်အထိ / ထောင်ဒဏ်+ငွေဒဏ်
လက်နက်ကိရိယာဖြင့်နာကျင်စေမှု
ပုဒ်မ၃၂၄
ထောင်ဒဏ်၃နှစ်အထိ / ငွေဒဏ်/ဒဏ်နှစ်ရပ်လုံး
လူခိုးမှု
ပုဒ်မ ၃၆၃
ထောင်ဒဏ်၇ နှစ်အထိ / ထောင်ဒဏ်+ငွေဒဏ်
ကာယိန္ဒြေထိခိုက်အောင်ပြုခြင်း
ပုဒ်မ ၅၀၉
ထောင်ဒဏ်၂၁နှစ်အထိ / ငွေဒဏ်/ဒဏ်နှစ်ရပ်လုံး
အသရေဖျက်ခြင်း
ပုဒ်မ ၅၀၀
ထောင်ဒဏ်၁၀ နှစ်အထိ / ထောင်ဒဏ်+ငွေဒဏ်
အတင်းအဓမ္မခိုးယူပေါင်းသင်းမှု
ပုဒ်မ ၃၆၆
ထောင်ဒဏ်၂ နှစ်အထိ / ငွေဒဏ်/ဒဏ်နှစ်ရပ်လုံး
ပြစ်မှုမကင်းသော ခြောက်လန့်မှု
ပုဒ်မ ၅၀၆
ထောင်ဒဏ်၂ နှစ်အထိ / ငွေဒဏ်/ဒဏ်နှစ်ရပ်လုံး
ကာမလိမ်လည်ခြင်း
ပုဒ်မ ၄၁၇
ထောင်ဒဏ်၃ နှစ်အထိ / ငွေဒဏ်/ဒဏ်နှစ်ရပ်လုံး
နာကျင်အောင်ကိုယ်ထိလက်ရောက်ပြုမူခြင်း
ပုဒ်မ ၃၂၃
ထောင်ဒဏ်၁နှစ်အထိ / ငွေဒဏ်/ဒဏ်နှစ်ရပ်လုံး
အတင်းအဓမ္မစေခိုင်းမှု
ပုဒ်မ ၃၇၄
ထောင်ဒဏ်၁နှစ်အထိ / ငွေဒဏ်/ဒဏ်နှစ်ရပ်လုံး
အဆိုပါ ပြဋ္ဌာန်းထားသော ဥပဒေများသည် အာဏာမသိမ်းခင်ကာလတွင်ပင် တရားစီရင်ရေး အခန်းကဏ္ဍ၏ အားနည်းချက်များကြောင့် ထိရောက်စွာကာကွယ်ပေးနိုင်ခြင်း မရှိခဲ့ပေ။ ကျူးလွန်ခံရမှုအများစုသည် ရပ်ကွက်အုပ်ချုပ်ရေးမှူးရုံးမှာပင် ပြေလည်ကျေအေးလိုက်ကြသည်။ မုဒိန်းမှုအချို့တွင်ပင် နစ်နာကြေး အနည်းငယ်ပေး၍ ဖြေရှင်းဆောင်ရွက်တတ်ကြသည်။ အမျိုးသမီးတစ်ဦးအား အလိုမတူဘဲ ကားတင်ပြေး၍ ခိုးယူပေါင်းသင်းမှုသည် ပြစ်မှုမြောက်သောအမှုတစ်ခုဖြစ်သော်လည်း အများစုမှာ ထိုကဲ့သို့ ဖြစ်ပါက လက်ထပ်ထိမ်းမြားယူလိုက်လျှင် ကျေအေးပေးတတ်ကြပါသည်။
NGOs, INGOs အဖွဲ့များအပြင် အစိုးရမှ ဖွဲ့စည်းထားသော မြန်မာနိုင်ငံအမျိုးသမီး ရေးရာအဖွဲ့၊ မိခင်နှင့်ကလေးစောင့်ရှောက်ရေးအသင်း တို့ထံလည်း တိုင်ကြားနိုင်သော်လည်း ထိရောက်သော ဖြေရှင်းဆောင်ရွက်မှုမျိုး အနည်းငယ်သာရရှိကြသည်။ အာဏာသိမ်းပြီးနောက်ပိုင်း ဥပဒေစိုးမိုးမှုမရှိသည့်အချိန်တွင် ပြည်သူများအနေဖြင့် အားကိုးရာမဲ့သည့် အခြေအနေတစ်ခု ဖြစ်လာကြသည်။
EROs အဖွဲ့အစည်းများ စိုးမိုးနယ်မြေများတွင် သူတို့ချမှတ်ထားသော ဥပဒေ၊ ဒေသဆိုင်ရာဓလေ့ထုံတမ်းများနှင့်အညီ ဖြေရှင်းဆောင်ရွက်ကြပါသည်။ ထိုနေရာတွင် အခြားဒေသမှ လာရောက်ခိုလှုံကြသော အမျိုးသမီးနှင့်ကလေးငယ်များအတွက်လည်း အားကိုးတိုင်ကြားရာနေရာသည် လက်နက်ကိုင်တပ်ဖွဲ့ဝင်များထံပင် ဖြစ်ပါသည်။ ပြစ်မှုထက်ကြီးလေးသော ပြစ်ဒဏ်များရှိသလို လျော့နည်း ပေါ့လျော့သောပြစ်ဒဏ်များလည်း တွေ့ရသည်။
NUG စိုးမိုးနယ်မြေများတွင် GBV case များဖြစ်ပေါ်ပါက နီးစပ်ရာ မြို့နယ်ပြည်သူ့ကာကွယ်ရေး တပ်ဖွဲ့ဝင်များ၊ ပြည်သူ့အုပ်ချုပ်ရေးအဖွဲ့များ၊ ပြည်သူ့လုံခြုံရေးအဖွဲ့များသို့ တိုင်ကြားနိုင်ပြီး MOJ, MOD, MOHR, MOHI, MOWYCA ဌာနများပေါင်းဖွဲ့ထားသော တိုင်ကြားရေး ယန္တရားဌာနသို့လည်း တိုင်ကြားနိုင်ပါသည်။ NUCCအဖွဲ့အဝင်/ အဖွဲ့အစည်းမှ GBV case အား ကျူးလွန်လျှင် PSHEA (Prevention of Sexual Harassment Exploitation and Abuse) Policy နှင့် ကိုင်တွယ်ဆောင်ရွက်ပါသည်။ ထိုနေရာများသို့ တိုင်၍ရသည်ဟုသာသိရှိရပြီး တရားမျှတမှု ရနိုင်ခြင်း/မရနိုင်ခြင်းနှင့် ပတ်သက်၍ ပြောဖို့ရန် ခက်ခဲပါသည်။
နယ်မြေလုံခြုံမှုအားနည်းသော အချိန်ကာလတွင် ထိရောက်စွာကိုင်တွယ်ဖြေရှင်းနိုင်ကြခြင်းမရှိကြပါ။ စိုးမိုးနယ်မြေများမဟုတ်သော အခြားဒေသများတွင် ပြစ်မှုကျူးလွန်သူများ ပိုမိုများပြားလာပြီး တိုင်ကြား ဖြေရှင်းပေးမည့် အဖွဲ့အစည်းများမရှိသလောက်ရှားသည်ကို တွေ့ရှိရမှာ ဖြစ်ပါသည်။ ရပ်ကွက်/မြို့နယ်တွင် လတ်တလော ဩဇာအာဏာရှိသူတစ်ဦးဦး၏ ဆုံးဖြတ်ချက်ကိုခံယူပြီးဖြေရှင်းဆောင်ရွက်တတ်ကြသည်။အိမ်တွင်းအကြမ်းဖက်မှုကဲ့သို့အမှုမျိုးတွင် နိုင်ငံရေးအခြေအနေများကြောင့် ကွာရှင်းခွင့်မရကြသူများပင် အများအပြားဖြစ်လာကြသည်။
အခြားနိုင်ငံသို့ တရားမဝင်ထွက်ပြေးတိမ်းရှောင်လာသော အမျိုးသမီးများ၊ ကလေးသူငယ်များသည်လည်း အဆိုပါနိုင်ငံ၏ဥပဒေအရ ကာကွယ်ပေးမှုအပြည့်အဝမရရှိကြပါ။ နယ်စပ် ဒေသတွင် တရားမဝင် နေထိုင်ကြသူများအတွက် ကူညီဆောင်ရွက်ပေးသော အဖွဲ့အစည်းများရှိကြပါသည်။ ထိုအဖွဲ့အစည်းများသည် ကျူးလွန်သူအား တရားဥပဒေအရ အပြစ်ပေးနိုင်ရန် ကောင်းစွာ မဆောင်ရွက်နိုင်ဘဲ နစ်နာသူအတွက် လုံခြုံရေးအရ ခေတ္တခိုလှုံနိုင်ရန် safe house များ စီစဉ်ဆောင်ရွက်ပေးခြင်း၊ ကျန်းမာရေး စောင့်ရှောက်မှုများ ဆောင်ရွက်ပေးခြင်းများသာ ဆောင်ရွက်ပေးနိုင်ကြသည်။
လက်ရှိကာလတွင် လွတ်မြောက်နယ်မြေအပါဝင် ပြည်တွင်းရှိ အမျိုးသမီးနှင့်ကလေးများအတွက် လိင်အကြမ်းဖက်မှုမှ ကာကွယ်နိုင်ရန်မှာ အလွန်အရေးကြီးသောအချက်ဖြစ်သည်။ အမျိုးသမီးများနှင့် ကလေး တစ်ဦးချင်းအတွက် လုံခြုံစိတ်ချရသော ခိုလှုံရာနေရာများ ထူထောင်ပေးနိုင်ရန် အရေးကြီးသည်။ ပြည်သူ့ ကာကွယ်ရေးတပ်ဖွဲ့ဝင်များ၊ ပြည်သူ့အုပ်ချုပ်ရေးအဖွဲ့များ၊ ပြည်သူ့လုံခြုံရေးအဖွဲ့များအား GBV ၏ နောက်ဆက်တွဲဆိုးကျိုးများနှင့် လူ့အခွင့်ရေးအားလေးစားလိုက်နာမှုရှိရန် အသိပညာပေးသင်တန်းများ ပြုလုပ်ပေးရန်လိုပါသည်။
EAOs/EROs တို့အားလည်း GBV, CRSV အကြောင်းတရားများနှင့်ပတ်သက်၍ ထိရောက်စွာ အရေးယူပေးနိုင်ရန်နှင့် ကာကွယ်စောင့်ရှောက်မှုများ ပြုလုပ်နိုင်ရန် စည်းရုံးလှုံဆော်ခြင်းများ ဆောင်ရွက်ရန်လိုပါသည်။ Conflict Area ရှိ အမျိုးသမီး၊ကလေးငယ်များအတွက် အခြေခံလိုအပ်ချက်ဖြစ်သည့် အစားအစာ၊ သောက်သုံးရေ၊ ကျန်းမာရေးစောင့်ရှောက်မှုများအား အတတ်နိုင်ဆုံးဆောင်ရွက်ပေးရန်လိုအပ်သည်။
အခက်အခဲများရှိနိုင်သော်လည်း ဒေသခံအာဏာပိုင်များနှင့် ပူးပေါင်း၍ အမျိုးသမီးများနှင့် ကလေးသူငယ်များကို ကာကွယ်ပေးနိုင်သော ဥပဒေစနစ်များ ခိုင်မာစေရန် ကြိုးပမ်းရမည်။ GBV မှ ကာကွယ် ပေးနိုင်ရန် နိုင်ငံတကာအကူညီများ ရရှိအောင်ဆောင်ရွက်ရမည်။ လိင်ပိုင်းဆိုင်ရာနှိပ်စက်မှုကြောင့် စိတ်ဒဏ်ရာရရှိသူအမျိုးသမီးများအတွက် နှစ်သိမ့်ဆွေးနွေးပေးနိုင်ရန် Hot Line များထားရှိဆောင်ရွက်ရမည်။
မြန်မာနိုင်ငံ၏ လက်ရှိအခြေအနေအရ အာဏာပိုင်အဖွဲ့အစည်းများအား အားကိုး၍ မရနိုင်သော အခြေအနေဖြစ်သောကြောင့် အရပ်ဘက်အဖွဲ့အစည်းများ ဖွဲ့စည်း၍ ကူညီဆောင်ရွက်ပေးနိုင်သည်။ အမျိုးသား ညီညွတ်ရေးအစိုးရအနေဖြင့် Conflict Area များမှ အမျိုးသမီး ကလေးသူငယ်များအတွက် လိင်ပိုင်းဆိုင်ရာ အကြမ်းဖက်မှုများမှ ကာကွယ်စောင့်ရှောက်နိုင်ရန် မဟာဗျူဟာများ၊ စီမံချက်များချမှတ်၍ အရေးတကြီး လုပ်ဆောင်ရန် အရေးကြီးပါသည်။
ထိုင်းနိုင်ငံတွင် တရားမဝင်ခိုလှုံနေထိုင်သော အမျိုးသမီး ကလေးသူငယ်များ၊ ရွှေ့ပြောင်းအလုပ်သမားအတွက် လိင်အကြမ်းဖက်ခံရမှုများကြုံတွေ့ရပါက ထိုင်းနိုင်ငံအနေဖြင့် လူသား ချင်းစာနာထောက်ထားသောအားဖြင့် ကူညီဆောင်ရွက်ပေးရန် NUG အပါအဝင် အရပ်ဘက် လူမှုအဖွဲ့အစည်း များမှ စည်းရုံးလှုံဆော်ခြင်းများ ပြုလုပ်ရမည် ဖြစ်သည်။
“မြန်မာ့လူ့အဖွဲ့အစည်းနှင့် မြန်မာနိုင်ငံရှိလူမျိုးစုအားလုံး၏ ဓလေ့ထုံးတမ်းအားလုံးသည် အမျိုးသားဦးစားပေးစနစ် ဖြစ်ကြသည်”
မြန်မာနိုင်ငံတွင် စစ်အာဏာရှင်စနစ် ကျဆုံးသွားသည်နှင့် တပြိုင်နက် အမျိုးသမီးများအား ခွဲခြား ဆက်ဆံမှုပါ တစ်ပါတည်း ပြီးဆုံးသွားရန် အရေးကြီးပါသည်။ မြန်မာနိုင်ငံတွင် ယဉ်ကျေးမှုအရ ခွဲခြားဆက်ဆံမှု အကြောင်းအရင်းသည် ပို၍နက်ရှိုင်းကျယ်ပြန့်သည်။ မြန်မာ့လူ့အဖွဲ့အစည်းနှင့် မြန်မာနိုင်ငံရှိလူမျိုးစုအားလုံး၏ ဓလေ့ထုံးတမ်းအားလုံးသည် အမျိုးသားဦးစားပေးစနစ် ဖြစ်ကြသည်။ အမျိုးသမီးများအား တဆင့်နိမ့် ထားကြသည်။ အမျိုးသမီးများ၏အခြေခံအခွင့်ရေးများသည်ပင် ငြင်းပယ်ခံနေရခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ အများပြည်သူဘဝများနှင့် နိုင်ငံရေးဆိုင်ရာကိစ္စရပ်များတွင် စစ်တပ်မှ နှစ် (၇၀) ကျော်တိုင်အောင် လွှမ်းမိုးချုပ်ကိုင် ထားသည့်အတွက် အစိုးရအုပ်ချုပ်ရေး နေရာများတွင် အမျိုးသမီးများ ပါဝင်နိုင်ခြင်းသိပ်မရှိခဲ့ပေ။
နိုင်ငံရေးအရ ခြိမ်းခြောက်ရန်နှင့် ယဉ်ကျေးမှုအရဖျက်ဆီးရန် စစ်တပ်မှ မုဒိန်းကျင့်ခြင်းအား လက်နက်သဖွယ် အသုံးပြုနေခြင်းသည် အမျိုးသမီးများအားထိခိုက်နစ်နာစေသော လူ့အခွင့်ရေးချိုးဖောက်မှုများဖြစ်သည်။လာမည့်အနာဂတ်တွင် နိုင်ငံသားအားလုံး၏ အခွင့်အရေးကို အာမခံသည့် ဖက်ဒရယ်ပြည်ထောင်စုစနစ် တစ်ခုကို အလေးထားသည့် ဖွဲ့စည်းပုံအခြေခံဥပဒေတစ်ရပ် ပေါ်ပေါက်ရန် လိုအပ်ပါသည်။
ဖွဲ့စည်းပုံအခြေခံဥပဒေသည် လူမှုအသိုင်းအဝိုင်းတစ်ခု၏နိုင်ငံရေးနှင့် ဥပဒေရေးရာစနစ်များတည်ဆောက်ရေးအတွက် အခြေခံအုတ်မြစ် တစ်ခုဖြစ်သည်။ ကျား၊ မတန်းတူညီမျှမှုအား ဖွဲ့စည်းပုံအခြေခံဥပဒေအရ အာမခံခြင်းမရှိပါက တရားဥပဒေရှေ့မှောက်တွင် လူတိုင်းတန်းတူညီမျှရှိသည်ဟူသောအချက်မှာ အဓိပ္ပာယ်ပြည့်ဝလိမ့်မည် မဟုတ် ပါ။
စစ်အာဏာရှင်အား တော်လှန်ရင်းကျားမခွဲခြားဆက်ဆံမှုနှင့် အကြမ်းဖက်မှုများ လျော့နည်းပပျောက်စေရန် တပြိုင်တည်း ဆောင်ရွက်ကြရမည် ဖြစ်သည်။ လက်ရှိ အမျိုးသားညီညွတ်ရေးအစိုးရ ၏ဝန်ကြီးဌာနများ တွင် ဦးဆောင်သူအမျိုးသမီးများပါဝင်လာသည်မှာ ကောင်းမွန်သော လမ်းကြောင်းတစ်ခုအပေါ်သို့ ရောက်ရှိ နေသည်ဟုယုံကြည်မိပါသည်။ EROS အဖွဲ့အစည်းများတွင်တော့ အမျိုးသမီးဦးဆောင်မှုအား အနည်းငယ်မျှသာ တွေ့ရှိနိုင်ပါသည်။
ဖက်ဒရယ်ဒီမိုကရေစနစ်ကိုသွားရာတွင် တိုင်းရင်းသားနယ်မြေဒေသများအတွက် အမျိုးသမီးခေါင်းဆောင်များ များစွာပေါ်ထွက်လာပြီး အမျိုးသမီး အခွင့်အရေးများအား အပြည့်အဝကာကွယ်နိုင်ကြရန် အရေးကြီးပါသည်။ အုပ်ချုပ်ရေး၊ ဥပဒေပြုရေး၊ တရားစီရင်ရေး ကဏ္ဍများတွင် အမျိုးသမီး ကိုယ်စားပြုကိုယ်စားလှယ်များ ပါဝင်သင့်သည်။
၂၀၂၁ခုနှစ် အာဏာသိမ်းပြီးနောက် အကျဉ်းစခန်းနှင့် အခြားနေရာများတွင် ဖြစ်ပေါ်နေသည့် လက်နက်ကိုင်အစုအဖွဲ့များမှ ကျူးလွန်သည့် လိင်ပိုင်းဆိုင်ရာအကြမ်းဖက်မှုများတွင်လည်း အမျိုးသမီးအများစု မှာ ထိခိုက်အနစ်နာရဆုံး ဖြစ်သည်။ CRSV အား တားဆီးရန်နှင့် တုံ့ပြန်ရန်အတွက် ကုလသမဂ္ဂနှင့် နိုင်ငံတကာ အဖွဲ့အစည်းများမှ အရေးကြီးသော အခန်းကဏ္ဍတွင်ပါဝင်နေသော်လည်း မြေပြင်မှ သတင်းများ အားရယူသည့် နေရာတွင် အားနည်းချက်များစွာ ရှိနေသည်။ပဋိပက္ခကာလအတွင်း အကြမ်းဖက်မှုနှင့် ကြုံတွေ့ခဲ့ရသည့် အမျိုးသမီးများနှင့် မိန်းကလေးငယ်အများအပြားတို့မှာ ဖြစ်ပျက်ခဲ့သမျှအကြောင်းအရာများအား ကြောက်ရွံ သဖြင့် ထုတ်ဖော်မပြောရဲကြပါ။
ထို့ကြောင့် အမျိုးသားညီညွှတ်ရေး အစိုးရအပါအဝင် တိုင်းရင်းသားလက်နက် ကိုင်အဖွဲ့အစည်းများနေဖြင့်လည်း အကြမ်းဖက်ခံရသောနစ်နာသူ အမျိုးသမီးများအား လူ့အခွင့်အရေးနှင့်အညီ အပြည့်အဝကာကွယ်ကူညီပေးရန် အရေးကြီးသည်။ ထို့အပြင် စနစ်တကျစစ်တမ်းကောက်ယူ၍ မှတ်တမ်း ပြုစုထားရှိရန်မှာလည်း အရေးကြီးပါသည်။
အိမ်နီးချင်းနိုင်ငံများသို့ တရားမဝင်ထွက်ပြေးတိမ်းရှောင်လာသော အမျိုးသမီး၊ ကလေးသူငယ်များ အတွက်လည်း အကာကွယ်များဆောင်ရွက်ပေးရန် အရေးကြီးသည်။ CSO များ NGOs အဖွဲ့အစည်းများ အနေဖြင့် ပါဝင်ဆောင်ရွက်နေသော်လည်း ထိရောက်သော လုပ်ဆောင်မှုအား အားရဖွယ်မတွေ့ရပေ။
ထိုင်းအစိုးရ အသိအမှတ်ပြု ထိုင်းအခြေစိုက် NGOs အဖွဲ့အစည်း များနှင့် ပူးပေါင်းဆောင်ရွက် သင့်သည်။ ထို့အပြင်ထိုင်းလူမျိုးများအား စည်းရုံးသိမ်းသွင်းရေး လုပ်ငန်းစဉ်များလည်းဆောင်ရွက်သင့်သည်။ တပြိုင်နက်တည်းအနေဖြင့် ထိုင်းနိုင်ငံ၏ယဉ်ကျေးမှုနှင့်ဥပဒေများအား မြန်မာလူမျိုးများသိရှိနိုင်အောင် အသိပညာများမျှဝေပေးသည့်လုပ်ငန်းများ ဆောင်ရွက်သင့်ပါသည်။ အကြမ်းဖက်မှုတစ်မျိုးမျိုးခံရပါက ဆက်သွယ်တိုင်ကြားနိုင်သော နေရာများအား တွင်တွင်ကျယ်ကျယ်သိရှိနိုင်အောင် ဆောင်ရွက်ကြရမည်။
အကြမ်းဖက်စစ်တပ်၏ မတရားအာဏာသိမ်းမှုအား ဆန့်ကျင်တော်လှန်နေသည်မှာ (၃) နှစ်ကျော် ကာလသို့ ရောက်ရှိလာပြီဖြစ်သည်။ မတွေးခဲ့ဖူးသောအခြေအနေ ဖြစ်ရပ်များနှင့် ကြုံတွေ့ခဲ့ရပြီးဖြစ်ပါသည်။ အကြမ်းဖက်စစ်တပ်ကို ခုခံတွန်းလှန်ရင်းဖြင့် တချိန်တည်းမှာပင် ကျား-မခွဲခြားမှုများနှင့် အကြမ်းဖက်မှုများ လျော့နည်းပပျောက်ရန်ကိုယ်စွမ်း၊ ဉာဏ်စွမ်းရှိသမျှ ကြိုးစားကြဖို့ပင် ဖြစ်ပါတော့သည်။
အမျိုးသမီးအသံ အမျိုးသမီးအားမာန် စာစဉ် (၄) ကို အောက်ပါလင့်ခ်မှာ ဝင်ရောက်ပြီး ဖတ်ရှုနိုင်ပါပြီ။
https://drive.google.com/file/d/1f-_wechUEdOGmJdkvswVAWYQ7WKpDwYW/view?usp=sharing
#politicsforwomenmyanmar
#whatishappeninginmyamar
#Advocacy
#politics
#media