အပြည်ပြည်ဆိုင်ရာအလုပ်သမားအဖွဲ့ချုပ် မိတ်ဆက်

အမျိုးသမီးအသံ အမျိုးသမီးအသံ စာစဉ်အမှတ် (၇) မှ ကောက်နုတ်ဖော်ပြသည်။


ILO သည် တစ်ကမ္ဘာလုံးအတိုင်းအတာဖြင့် လူမှုတရားမျှတမှု၊ လူ့အခွင့်အရေးများနှင့် အလုပ်သမားအခွင့်အရေးများကို မြှင့်တင်ရန် ကြိုးပမ်းလျက်ရှိကာ၊ သက်တောင့်သက်သာရှိပြီး ဘေးကင်းလုံခြုံသော လုပ်ငန်းခွင်အခြေအနေများ၊ လူသားဆန်သော အလုပ်ချိန်များနှင့် လုံလောက်သော လုပ်ခလစာများကို အားပေးမြှင့်တင်သည်


နိဒါန်း
---------

"အပြည်ပြည်ဆိုင်ရာအလုပ်သမားအဖွဲ့ချုပ်" (International Labour Organization - ILO) သည် ကမ္ဘာတစ်ဝှမ်းရှိ အလုပ်သမားအခွင့်အရေးများကို ကာကွယ်စောင့်ရှောက်ရန်နှင့် သင့်တင့်လျောက်ပတ်သော အလုပ်အကိုင်အခွင့်အလမ်းများကို မြှင့်တင်ရန် ရည်ရွယ်၍ တည်ထောင်ထားသော ကုလသမဂ္ဂ၏ အထူးအေဂျင်စီတစ်ခု ဖြစ်သည်။ ၁၉၁၉ ခုနှစ်တွင် တည်ထောင်ခဲ့သော ILO သည် ကမ္ဘာပေါ်တွင် သက်တမ်းအရှည်ဆုံး နိုင်ငံစုံအဖွဲ့အစည်းတစ်ခုဖြစ်ပြီး၊ ၁၉၄၆ ခုနှစ်တွင် ကုလသမဂ္ဂ၏ ပထမဆုံး အထူးအေဂျင်စီဖြစ်လာခဲ့သည်။

            ILO သည် တစ်ကမ္ဘာလုံးအတိုင်းအတာဖြင့် လူမှုတရားမျှတမှု၊ လူ့အခွင့်အရေးများနှင့် အလုပ်သမားအခွင့်အရေးများကို မြှင့်တင်ရန် ကြိုးပမ်းလျက်ရှိကာ၊ သက်တောင့်သက်သာရှိပြီး ဘေးကင်းလုံခြုံသော လုပ်ငန်းခွင်အခြေအနေများ၊ လူသားဆန်သော အလုပ်ချိန်များနှင့် လုံလောက်သော လုပ်ခလစာများကို အားပေးမြှင့်တင်သည်။ထို့ပြင် အခြေခံအလုပ်သမားအခွင့်အရေးများဖြစ်သော လွတ်လပ်စွာ အသင်းအပင်းဖွဲ့စည်းခွင့်၊ ခွဲခြားဆက်ဆံမှုပပျောက်ရေး၊ ကလေးလုပ်သားနှင့် အဓမ္မအလုပ်ခိုင်းစေမှုတိုက်ဖျက်ရေး တို့အတွက်လည်း အဓိကထား ဆောင်ရွက်လျက်ရှိသည်။
 
သမိုင်းအကျဉ်း ILO သည် ၁၉၁၉ ခုနှစ်တွင် ပထမကမ္ဘာစစ်အပြီး ဗာဆေးစာချုပ်၏ အစိတ်အပိုင်းတစ်ခုအဖြစ် တည်ထောင်ခဲ့သည်။ ၎င်း၏ဖွဲ့စည်းတည်ထောင်မှုသည် ၁၉ ရာစုမှ စတင်သော စက်မှုတော်လှန်ရေးကာလ အတွင်း လူသားချင်းစာနာထောက်ထားမှုဆိုင်ရာ၊ လူမှုရေးဆိုင်ရာနှင့် စီးပွားရေးဆိုင်ရာ စဉ်းစားချက်များအပေါ် အခြေခံခဲ့သည်။ ပထမကမ္ဘာစစ်ပြီးနောက် တည်ငြိမ်ရေးအတွက် အဓိကအစိတ်အပိုင်းအဖြစ် လူမှုတရားမျှတမှုကို တည်ဆောက်ရန် ILO ကို ဖွဲ့စည်းခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ရှည်ကြာသော တည်ငြိမ်ရေးသည် လူမှုတရားမျှတမှုမရှိဘဲ မရရှိနိုင်ဟု ယုံကြည်ခဲ့ကြသည်။

ဒုတိယကမ္ဘာစစ်အတွင်း ILO သည် ၎င်း၏ရုံးချုပ်ကို ကနေဒါနိုင်ငံ မွန်ထရီးယယ်မြို့သို့ ယာယီ ရွှေ့ပြောင်းခဲ့ရပြီး၊ ဤကာလအတွင်း ILO သည် ယင်း၏ရည်မှန်းချက်များနှင့် အနာဂတ်မျှော်မှန်းချက်များကို ချမှတ်သော ဖီလာဒဲလ်ဖီးယားကြေညာစာတမ်း (၁၉၄၄) ကို ထုတ်ပြန်ခဲ့သည်။ စစ်ပြီးနောက် ၁၉၄၆ ခုနှစ်တွင် ILO သည် ကုလသမဂ္ဂ၏ ပထမဆုံးအထူးအေဂျင်စီဖြစ်လာခဲ့ပြီး၊ ၁၉၆၉ ခုနှစ် ၎င်း၏ ၅၀ နှစ်ပြည့်တွင် နိုဘယ်ငြိမ်းချမ်းရေးဆုကို ရရှိခဲ့သည်။


တည်ထောင်ရခြင်းရည်ရွယ်ချက်များ
---------------------------------------------------

ILO ကို ပထမကမ္ဘာစစ်ကြီးပြီးနောက် တည်ငြိမ်အေးချမ်းရေးအတွက် မရှိမဖြစ်လိုအပ်သော လူမှုတရားမျှတမှုအခြေခံကို ချမှတ်ရန် ရည်ရွယ်ချက်ဖြင့် တည်ထောင်ခဲ့သည်။ ၎င်း၏ ဖွဲ့စည်းပုံအခြေခံဥပဒေအရ ILO ၏ အဓိကရည်ရွယ်ချက်များမှာ-

လူမှုတရားမျှတမှုကို မြှင့်တင်ရန်- ILO သည် အလုပ်အကိုင်နှင့် အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းမှုဆိုင်ရာ ကိစ္စရပ်များတွင် တရားမျှတသော ဆက်ဆံရေးများကို အားပေးမြှင့်တင်ရန် ကြိုးပမ်းသည်။

အပြည်ပြည်ဆိုင်ရာအလုပ်သမားစံနှုန်းများကို ဖန်တီးရန်- အလုပ်သမားများအတွက် သင့်တင့် လျောက်ပတ်သော လုပ်ငန်းခွင်အခြေအနေများကို သေချာစေရန် နိုင်ငံတကာစံနှုန်းများကို ချမှတ် ပြဋ္ဌာန်းသည်။

သုံးပွင့်ဆိုင်ဆွေးနွေးမှုကို မြှင့်တင်ရန်- ILO သည် အလုပ်သမားကိစ္စရပ်များကို ကိုင်တွယ်ဖြေရှင်းရာ တွင် အစိုးရများ၊ အလုပ်ရှင်များနှင့် အလုပ်သမားများအကြား ဆွေးနွေးမှုများကို အားပေး မြှင့်တင်သည်။

အနာဂတ်အလုပ်အကိုင်များအတွက် ပြင်ဆင်ရန်- ILO သည် နည်းပညာတိုးတက်မှုနှင့် ကမ္ဘာလုံးဆိုင်ရာ စီးပွားရေးပြောင်းလဲမှုကြောင့် အလုပ်အကိုင်ပုံစံများပြောင်းလဲမှုကို တုံ့ပြန်ရန် နိုင်ငံများကို ကူညီပေးသည်။

ကလေးလုပ်သားပပျောက်ရေး- ILO သည် ကလေးလုပ်သားများအသုံးပြုမှုပပျောက်ရေးနှင့် ကလေးများအတွက် ဂုဏ်သိက္ခာရှိသော ဘဝအခွင့်အလမ်းများကို သေချာစေရန် ကြိုးပမ်းနေသည်။

အဓမ္မအလုပ်ခိုင်းစေမှုတိုက်ဖျက်ရေး- ILO သည် အဓမ္မအလုပ်ခိုင်းစေမှု၊ ခေတ်သစ်ကျွန်ပြုမှုနှင့် လူကုန်ကူးမှုပုံစံအားလုံးကို ဆန့်ကျင်တိုက်ဖျက်ရန် ကြိုးပမ်းသည်။

လူတိုင်းအတွက် သင့်တင့်လျောက်ပတ်သောအလုပ်အကိုင်များ- ILO ၏ အဓိကရည်မှန်းချက်မှာ လူတိုင်းသည် ၎င်းတို့၏ လုပ်ငန်းခွင်ဘဝတွင် ဂုဏ်သိက္ခာရှိပြီး လုံခြုံစိတ်ချရသည်ဟု ခံစားရစေရန်ဖြစ်သည်။

လူမှုဖူလုံရေးကို မြှင့်တင်ရန်- ILO သည် လူများ၏ အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းမှုနှင့် ကျန်းမာရေးကို ခြိမ်းခြောက်နိုင်သော စိတ်ဖိစီးမှုများနှင့် မသေချာမရေရာမှုများမှ ကာကွယ်ရန် လူမှုဖူလုံရေးစနစ်များ ကို ပံ့ပိုးပေးရန် ကြိုးပမ်းသည်။

ILO ၏ အဖွဲ့အစည်းပုံ ILO ၏ "သုံးပွင့်ဆိုင်" ဖွဲ့စည်းပုံသည် ထူးခြားသည်။ ၎င်းတွင် အစိုးရကိုယ်စားလှယ်များ၊ အလုပ်ရှင်အဖွဲ့အစည်းများနှင့် အလုပ်သမားသမဂ္ဂများ အတူတကွလုပ်ဆောင်ကြသည်။ ဤသုံးပွင့်ဆိုင် တည်ဆောက်ပုံသည် လူမှုရေးဆိုင်ရာဆွေးနွေးမှုများကို အားပေးမြှင့်တင်ရန်နှင့် အလုပ်သမားဆိုင်ရာ ပြဿနာများနှင့် ပတ်သက်၍ အားလုံးပါဝင်နိုင်သော ဖြေရှင်းချက်များကို ဖန်တီးရန် ရည်ရွယ်သည်။


၁. အပြည်ပြည်ဆိုင်ရာအလုပ်သမားညီလာခံ (International Labour Conference)

ILC သည် ILO ၏ အထက်အဖွဲ့အနေဖြင့် ဆောင်ရွက်ပြီး၊ အပြည်ပြည်ဆိုင်ရာ အလုပ်သမားစံနှုန်းများကို ချမှတ်ရန်နှင့် အရေးကြီးသော မူဝါဒဆိုင်ရာကိစ္စရပ်များကို ဆွေးနွေးရန် တာဝန်ရှိသည်။ ၎င်းကို "အလုပ်သမားများ၏ ကမ္ဘာ့ပါလီမန်" ဟုလည်း ခေါ်ဆိုကြသည်။ ညီလာခံကို နှစ်စဉ် ဇွန်လတွင် ဆွစ်ဇာလန်နိုင်ငံ ဂျီနီဗာမြို့တွင် ကျင်းပလေ့ရှိပြီး ပြဋ္ဌာန်းချက်များနှင့် အကြံပြုချက်များကို ဖန်တီးခြင်း၊ အဖွဲ့ဝင်နိုင်ငံသစ်များလက်ခံခြင်း၊ အဖွဲ့အစည်း၏ဘတ်ဂျက်ကို အတည်ပြုခြင်းနှင့် အုပ်ချုပ်ရေးအဖွဲ့ကို ရွေးချယ်ခြင်းတို့ကို ပြုလုပ်သည်။


၂. အုပ်ချုပ်ရေးအဖွဲ့ (Governing Body)

အုပ်ချုပ်ရေးအဖွဲ့သည် ILO ၏ အမှုဆောင်ကောင်စီဖြစ်ပြီး၊ အဖွဲ့အစည်း၏မူဝါဒများ၊ လုပ်ငန်းအစီအစဉ်များ၊ ဘတ်ဂျက်နှင့် ညီလာခံဆိုင်ရာအစီအစဉ်များကို ဆုံးဖြတ်သည်။ ၎င်းသည် တစ်နှစ်လျှင် သုံးကြိမ်ခန့် တွေ့ဆုံလေ့ရှိသည်။ အုပ်ချုပ်ရေးအဖွဲ့တွင် အဖွဲ့ဝင် ၅၆ ဦးပါဝင်သည်-
အစိုးရကိုယ်စားလှယ် ၂၈ ဦး (၁၀ ဦးသည် အမြဲတမ်းအဖွဲ့ဝင်များ)
အလုပ်ရှင်ကိုယ်စားလှယ် ၁၄ ဦး
အလုပ်သမားကိုယ်စားလှယ် ၁၄ ဦး


၃. အပြည်ပြည်ဆိုင်ရာအလုပ်သမားရုံး (International Labour Office)

ILO ရုံးသည် အဖွဲ့အစည်း၏ အတွင်းရေးမှူးအဖွဲ့အဖြစ် ဆောင်ရွက်ပြီး အုပ်ချုပ်ရေးအဖွဲ့၏ လမ်းညွှန်မှုအောက်တွင် ၎င်း၏ အမျိုးမျိုးသော လုပ်ငန်းဆောင်တာများကို ထိန်းသိမ်းကြီးကြပ်သည်။ ဂျီနီဗာရှိ ရုံးချုပ်အပြင် ကမ္ဘာအနှံ့တွင် ဒေသဆိုင်ရာရုံးများလည်း ရှိသည်။ ညွှန်ကြားရေးမှူးချုပ်မှ ဦးဆောင်သည့် ရုံးသည် အဖွဲ့အစည်း၏ နေ့စဉ်လုပ်ငန်းများကို စီမံခန့်ခွဲသည်။ လက်ရှိညွှန်ကြားရေးမှူးချုပ်မှာ မစ္စတာ Guy Ryder ဖြစ်သည်။
 

အဓိကလုပ်ငန်းဆောင်တာများ
-------------------------------------------

ILO သည် ကမ္ဘာတစ်ဝှမ်းရှိ အလုပ်သမားများ၏ ဘဝကို တိုးတက်ကောင်းမွန်စေရန် လုပ်ငန်းဆောင်တာအမျိုးမျိုးကို ဆောင်ရွက်သည်။ ၎င်း၏လုပ်ငန်းဆောင်တာများထဲမှ အရေးအကြီးဆုံးအချို့မှာ စံနှုန်းချမှတ်ခြင်း၊ နည်းပညာပူးပေါင်းဆောင်ရွက်မှု၊ သုတေသနနှင့် ပညာရေး၊ စောင့်ကြည့်ကြီးကြပ်ခြင်းနှင့် အကောင်အထည်ဖော်ဆောင်ရွက်ခြင်း၊ အထူးအစီအစဉ်များနှင့် စီမံကိန်းများ ဖြစ်သည်။
 

၁. စံနှုန်းချမှတ်ခြင်း
ILO သည် အပြည်ပြည်ဆိုင်ရာအလုပ်သမားစံနှုန်းများကို ဖန်တီးခြင်းဖြင့် ကမ္ဘာတစ်ဝှမ်းရှိ အလုပ်သမားအခွင့်အရေးများကို ကာကွယ်ရန် ကြိုးပမ်းသည်။ ပြဋ္ဌာန်းချက်များနှင့် အကြံပြုချက်များမှတဆင့် ILO သည် အလုပ်အကိုင်ဆိုင်ရာ အလေ့အကျင့်များအတွက် အနိမ့်ဆုံးစံနှုန်းများကို ချမှတ်သည်။ ပြဋ္ဌာန်းချက်များသည် ဥပဒေအရ စည်းနှောင်မှုရှိသော စာချုပ်များဖြစ်ပြီး၊ နိုင်ငံများမှ အတည်ပြုပြီးပါက ၎င်းတို့၏ဥပဒေများတွင် ထည့်သွင်းရန် လိုအပ်သည်။ အကြံပြုချက်များမှာ ဥပဒေအရ စည်းနှောင်မှု မရှိသော်လည်း လမ်းညွှန်ချက်များအဖြစ် ဆောင်ရွက်သည်။


၂. နည်းပညာပူးပေါင်းဆောင်ရွက်မှု

ILO သည် အဖွဲ့ဝင်နိုင်ငံများအား ၎င်းတို့၏ဥပဒေများ၊ မူဝါဒများနှင့် အလုပ်သမားဆိုင်ရာ အလေ့အကျင့်များကို တိုးတက်ကောင်းမွန်စေရန် နည်းပညာအကူအညီပေးသည်။ ဤသည်မှာ အစိုးရအရာရှိ များအား လေ့ကျင့်သင်ကြားပေးခြင်း၊ အလုပ်အကိုင်ဖန်တီးမှုအစီအစဉ်များ၊ အလုပ်သမားစစ်ဆေးရေး စနစ်များ၊ လူမှုဖူလုံရေးအစီအစဉ်များ ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်စေရန် အကူအညီပေးခြင်းတို့ ပါဝင်သည်။
 

၃. သုတေသနနှင့် ပညာရေး

ILO သည် အလုပ်သမားကိစ္စရပ်များနှင့်ပတ်သက်၍ သုတေသနပြုလုပ်ခြင်း၊ စာရင်းအင်း အချက်အလက်များ စုဆောင်းခြင်းနှင့် ကမ္ဘာလုံးဆိုင်ရာအစီရင်ခံစာများနှင့် စာအုပ်စာတမ်းများထုတ်ဝေခြင်း တို့ကို ပြုလုပ်သည်။ ၎င်း၏ အပြည်ပြည်ဆိုင်ရာလေ့ကျင့်ရေးစင်တာ (International Training Center) သည် အစိုးရများ၊ အလုပ်ရှင်အဖွဲ့အစည်းများနှင့် အလုပ်သမားသမဂ္ဂများအတွက် သင်တန်းအစီအစဉ်များလည်း စီစဉ်ပေးသည်။
 

၄. စောင့်ကြည့်ကြီးကြပ်ခြင်းနှင့် အကောင်အထည်ဖော်ဆောင်ရွက်ခြင်း

ILO သည် အဖွဲ့ဝင်နိုင်ငံများ၏ပြဋ္ဌာန်းချက်များအပေါ် လေးစားလိုက်နာမှုကို စောင့်ကြည့်ရန် ယန္တရားများ ထူထောင်ထားသည်။ ၎င်းသည် ပုံမှန်အစီရင်ခံစာများကို စစ်ဆေးပြီး၊ တိုင်ကြားမှုများကို စုံစမ်းစစ်ဆေးကာ၊ အဖွဲ့ဝင်နိုင်ငံများအား ၎င်းတို့၏တာဝန်ဝတ္တရားများကို ဖြည့်ဆည်းဆောင်ရွက်ရာတွင် အကူအညီပေးသည်။
 

၅. အထူးအစီအစဉ်များနှင့် စီမံကိန်းများ

ILO သည် အထူးအစီအစဉ်များနှင့် စီမံကိန်းများမှတဆင့် အလုပ်သမားနှင့်ဆက်စပ်သော သီးခြားပြဿနာများကို ဖြေရှင်းရန် ကြိုးပမ်းလျက်ရှိသည်။

• ကလေးလုပ်သားပပျောက်ရေးအတွက် အပြည်ပြည်ဆိုင်ရာအစီအစဉ် (IPEC)- အဆိုးဝါးဆုံးပုံစံဖြင့် ကလေးလုပ်သားအသုံးပြုမှုကို တိုက်ဖျက်ရန် ၁၉၉၂ ခုနှစ်တွင် စတင်ထူထောင်ခဲ့သည်။

• ပြည်တွင်းနှင့် နယ်စပ်ဖြတ်ကျော်ရွှေ့ပြောင်းလုပ်သားများအတွက် သင့်တင့်လျောက်ပတ်သော အလုပ်အကိုင်များ- ရွှေ့အပြောင်းအလုပ်သမားများကို ကာကွယ်ပြီး ၎င်းတို့၏အခွင့်အရေးများကို မြှင့်တင်ရန် ရည်ရွယ်သည်။
​
•           သင့်တင့်လျောက်ပတ်သောအလုပ်အကိုင်ဆိုင်ရာ နိုင်ငံအလိုက်အစီအစဉ်များ (DWCP)- အဖွဲ့ဝင်နိုင်ငံများတွင် သင့်တင့်လျောက်ပတ်သော အလုပ်အကိုင်ဆိုင်ရာမူဝါဒများကို အကောင်အထည်ဖော်ရန် ကူညီပေးသည်။
 
အပြည်ပြည်ဆိုင်ရာအလုပ်သမားစံနှုန်းများ ILO သည် နိုင်ငံတကာအလုပ်သမားစံနှုန်းများဖြစ်သော ပြဋ္ဌာန်းချက်များနှင့် အကြံပြုချက်များမှတဆင့် အလုပ်သမားအခွင့်အရေးများ၊ ဘေးကင်းလုံခြုံပြီး ကျန်းမာရေးနှင့်ညီညွတ်သော လုပ်ငန်းခွင်အခြေအနေများ၊ လူမှုဖူလုံရေးနှင့် အခြားသောအလုပ်နှင့်ဆက်စပ်သော ကိစ္စရပ်များကို ကာကွယ်ရန် ကြိုးပမ်းသည်။ ၁၉၁၉ ခုနှစ်မှစ၍ ILO သည် ပြဋ္ဌာန်းချက် ၁၉၀ ကျော်နှင့် အကြံပြုချက် ၂၀၀ ကျော်ကို ဖန်တီးခဲ့သည်။

ဤအပြည်ပြည်ဆိုင်ရာအလုပ်သမားစံနှုန်းများတွင် အောက်ပါတို့ ပါဝင်သည်-

၁။ အခြေခံအခွင့်အရေးများ- လွတ်လပ်စွာအသင်းအပင်းဖွဲ့စည်းခွင့်၊ စုပေါင်းညှိနှိုင်းခွင့်၊ အဓမ္မအလုပ်ခိုင်းစေမှုပပျောက်ရေး၊ ကလေးလုပ်သားပပျောက်ရေးနှင့် ခွဲခြားဆက်ဆံမှုမရှိရေး

၂။         အလုပ်အကိုင်မူဝါဒ- သင့်လျော်သောအလုပ်ရှာဖွေရေးဝန်ဆောင်မှုများနှင့် အလုပ်အကိုင်အခွင့်အလမ်းများကို မြှင့်တင်ရန် မူဝါဒများချမှတ်ခြင်း

၃။         လုပ်ခလစာနှင့် အလုပ်ချိန်- အလုပ်သမားများအတွက် သင့်တင့်မျှတသော လုပ်ခလစာ၊ အလုပ်ချိန်နာရီများနှင့် ခွင့်ရက်အခွင့်အရေးများအတွက် စံနှုန်းများသတ်မှတ်ခြင်း

၄။         လုပ်ငန်းခွင်ဘေးကင်းလုံခြုံရေးနှင့် ကျန်းမာရေး- အန္တရာယ်ကင်းသော လုပ်ငန်းခွင်ပတ်ဝန်းကျင်ကို မြှင့်တင်ခြင်းနှင့် လုပ်ငန်းခွင်မတော်တဆဖြစ်မှုများနှင့် ရောဂါများကို ကာကွယ်ရန် စံနှုန်းများချမှတ်ခြင်း

၅။         လူမှုဖူလုံရေး- ဖျားနာခြင်း၊ ဒဏ်ရာရရှိခြင်း၊ မသန်စွမ်းဖြစ်ခြင်း၊ မိခင်ဖြစ်ခြင်း၊ အသက်ကြီးရင့်လာခြင်းနှင့် အခြားအခြေအနေများတွင် ဝင်ငွေလုံခြုံစိတ်ချရေးကို သေချာစေခြင်း

၆။         အထူးအလုပ်သမားအုပ်စုများ- ရွှေ့ပြောင်းအလုပ်သမားများ၊ ဌာနေတိုင်းရင်းသားများ၊ အိမ်အကူလုပ်သားများ၊ သင်ယူလေ့ကျင့်ဆဲသူများကဲ့သို့သော ထိခိုက်လွယ်သော အလုပ်သမားအုပ်စုများကို အထူးကာကွယ်ခြင်း
​
၇။        အထူးလုပ်ငန်းကဏ္ဍများ-ရေကြောင်းသွားလာမှု၊ ငါးဖမ်းလုပ်ငန်း၊ သတ္တုတွင်းလုပ်ငန်း၊ စိုက်ပျိုးရေးကဲ့သို့သော အထူးလုပ်ငန်းကဏ္ဍများအတွက် သီးခြားစံနှုန်းများ
 
အခြေခံပြဋ္ဌာန်းချက်ရှစ်ခု ၁၉၉၈ ခုနှစ် "အလုပ်ခွင်အခြေခံစည်းမျဉ်းများနှင့် အခွင့်အရေးများဆိုင်ရာ ILO ကြေညာစာတမ်း" တွင် ILO သည် အခြေခံပြဋ္ဌာန်းချက်ရှစ်ခုကို သတ်မှတ်ခဲ့သည်။ ဤပြဋ္ဌာန်းချက်များကို "အခြေခံ" ပြဋ္ဌာန်းချက်များဟု သတ်မှတ်ခဲ့သည်။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ၎င်းတို့သည် အခြေခံအလုပ်သမားအခွင့်အရေးများကို ကာကွယ်ပေးသောကြောင့်ဖြစ်သည်။ ဤအခွင့်အရေးများကို "အခြေခံစည်းမျဉ်းများနှင့် အခွင့်အရေးများ" ဟုလည်း ခေါ်ဆိုသည်။ ၎င်းတို့မှာ

၁။ လွတ်လပ်စွာအသင်းအပင်းဖွဲ့စည်းခွင့်နှင့် စုပေါင်းညှိနှိုင်းခွင့်

ပြဋ္ဌာန်းချက် ၈၇ (၁၉၄၈) - လွတ်လပ်စွာအသင်းအပင်းဖွဲ့စည်းခွင့်နှင့် အဖွဲ့အစည်းဖွဲ့စည်းခွင့်ကို ကာကွယ်ခြင်း
ပြဋ္ဌာန်းချက် ၉၈ (၁၉၄၉) - စုပေါင်းညှိနှိုင်းခွင့်နှင့် အဖွဲ့အစည်းဖွဲ့စည်းခွင့်


၂။ အဓမ္မအလုပ်ခိုင်းစေမှုပပျောက်ရေး

ပြဋ္ဌာန်းချက် ၂၉ (၁၉၃၀) - အဓမ္မအလုပ်ခိုင်းစေမှု
ပြဋ္ဌာန်းချက် ၁၀၅ (၁၉၅၇) - အဓမ္မအလုပ်ခိုင်းစေမှုပပျောက်ရေး

၃။ ကလေးလုပ်သားပပျောက်ရေး

ပြဋ္ဌာန်းချက် ၁၃၈ (၁၉၇၃) - အနိမ့်ဆုံးအသက်အရွယ်
ပြဋ္ဌာန်းချက် ၁၈၂ (၁၉၉၉) - အဆိုးဝါးဆုံးပုံစံဖြင့် ကလေးလုပ်သားအသုံးပြုမှုများ

၄။  ခွဲခြားဆက်ဆံမှုပပျောက်ရေး

ပြဋ္ဌာန်းချက် ၁၀၀ (၁၉၅၁) - တန်းတူညီမျှသော အခကြေးငွေ
ပြဋ္ဌာန်းချက် ၁၁၁ (၁၉၅၈) - အလုပ်အကိုင်နှင့် အသက်မွေးဝမ်းကြောင်းဆိုင်ရာခွဲခြားဆက်ဆံမှု
၂၀၁၁ ခုနှစ်တွင်၊ ILO သည် အဓိကပြဋ္ဌာန်းချက်စာရင်းသို့ "အုပ်ချုပ်မှုဆိုင်ရာပြဋ္ဌာန်းချက်များ" လေးခုကို ထပ်မံထည့်သွင်းခဲ့သည်။ ၎င်းတို့မှာ-


၅။ စက်မှုနှင့် စီးပွားရေးလုပ်ငန်းများတွင် အလုပ်သမားစစ်ဆေးရေး
ပြဋ္ဌာန်းချက် ၈၁ (၁၉၄၇)


၆။ အလုပ်အကိုင်မူဝါဒ
ပြဋ္ဌာန်းချက် ၁၂၂ (၁၉၆၄)


၇။ စိုက်ပျိုးရေးတွင် အလုပ်သမားစစ်ဆေးရေး
ပြဋ္ဌာန်းချက် ၁၂၉ (၁၉၆၉)


၈။ (အပြည်ပြည်ဆိုင်ရာအလုပ်သမားစံနှုန်းများ) သုံးပွင့်ဆိုင်ဆွေးနွေးတိုင်ပင်မှုများ
ပြဋ္ဌာန်းချက် ၁၄၄ (၁၉၇၆)
 

ILO နှင့် မြန်မာနိုင်ငံ မြန်မာနိုင်ငံသည် ၁၉၄၈ ခုနှစ်တွင် လွတ်လပ်ရေးရရှိပြီးနောက် ၁၉၅၄ ခုနှစ်တွင် ILO ၏ အဖွဲ့ဝင်နိုင်ငံဖြစ်လာခဲ့သည်။ ILO နှင့် မြန်မာနိုင်ငံအကြား ဆက်ဆံရေးသည် အဆင့်အတက်အကျများရှိခဲ့ပြီး၊ အလုပ်သမားအခွင့်အရေးဆိုင်ရာကိစ္စရပ်များကို ဖြေရှင်းရန် အတက်အကျများရှိသော လုပ်ဆောင်ချက်များ ရှိခဲ့သည်။


မြန်မာနိုင်ငံမှ အတည်ပြုထားသော ပြဋ္ဌာန်းချက်များ
----------------------------------------------------------------------

မြန်မာနိုင်ငံသည် ၂၀၂၄ ခုနှစ်အထိ ILO ပြဋ္ဌာန်းချက် ၂၅ ခုကို အတည်ပြုခဲ့ပြီး၊ အရေးကြီးသည်များမှာ-

အခြေခံပြဋ္ဌာန်းချက်များ- ပြဋ္ဌာန်းချက် ၂၉ (အဓမ္မအလုပ်ခိုင်းစေမှု)၊ ၈၇ (လွတ်လပ်စွာ အသင်းအပင်းဖွဲ့စည်းခွင့်)၊ ၁၀၀ (တန်းတူညီမျှသော အခကြေးငွေ)နှင့် ၁၈၂ (အဆိုးဝါးဆုံးပုံစံဖြင့် ကလေးလုပ်သားအသုံးပြုမှုများ)

အုပ်ချုပ်မှုဆိုင်ရာပြဋ္ဌာန်းချက်- ပြဋ္ဌာန်းချက် ၁၂၂ (အလုပ်အကိုင်မူဝါဒ)

နည်းပညာဆိုင်ရာပြဋ္ဌာန်းချက်များ- အခြားပြဋ္ဌာန်းချက် ၁၉ ခုတွင် လုပ်ငန်းခွင် ဘေးကင်းလုံခြုံရေး၊ အလုပ်ချိန်နှင့် အခြားအလုပ်သမားစံနှုန်းများဆိုင်ရာ ပြဋ္ဌာန်းချက်များ ပါဝင်သည်။


အဓမ္မအလုပ်ခိုင်းစေမှုနှင့် မြန်မာနိုင်ငံဆိုင်ရာ ကိစ္စရပ်များ
---------------------------------------------------------------------------

ILO နှင့် မြန်မာနိုင်ငံအကြား ဆက်ဆံရေးတွင် အရေးကြီးသော ကိစ္စရပ်တစ်ခုမှာ မြန်မာနိုင်ငံတွင် အဓမ္မအလုပ်ခိုင်းစေမှု၏ အတိုင်းအတာနှင့် သဘောသဘာဝကို ကိုင်တွယ်ဖြေရှင်းရခြင်းဖြစ်သည်။

•  ၂၀၀၀ ခုနှစ် ILO ပြဋ္ဌာန်းချက် ၂၉ အောက်တွင် အရေးယူဆောင်ရွက်ချက်- ၁၉၉၈ ခုနှစ်တွင် ILO မှ လေ့လာရေးအဖွဲ့တစ်ဖွဲ့ကို မြန်မာနိုင်ငံသို့ စေလွှတ်ခဲ့ပြီး နိုင်ငံအတွင်း အဓမ္မအလုပ်ခိုင်းစေမှုနှင့် ပတ်သက်၍ စနစ်တကျလေ့လာမှု ပြုလုပ်ခဲ့သည်။ ဤလေ့လာမှု၏ တွေ့ရှိချက်များအရ ၂၀၀၀ ခုနှစ်တွင် ILO ပြဋ္ဌာန်းချက် ၂၉ အောက်ရှိ ပုဒ်မ ၃၃ ကို အသုံးပြု၍ အရေးယူဆောင်ရွက်ချက်ကို အကောင်အထည်ဖော်ခဲ့သည်။

•  နားလည်မှုစာချွန်လွှာနှင့် လုပ်ဆောင်ချက်အစီအစဉ်- ၂၀၀၂ ခုနှစ်တွင် မြန်မာအစိုးရနှင့် ILO တို့သည် အဓမ္မအလုပ်ခိုင်းစေမှုပပျောက်ရေးအတွက် နားလည်မှုစာချွန်လွှာတစ်ခုကို လက်မှတ်ရေးထိုးခဲ့ပြီး၊ ၂၀၀၇ ခုနှစ်တွင် တိုင်ကြားမှုယန္တရားတစ်ခု ထူထောင်ရန် သဘောတူညီချက်တစ်ခု လက်မှတ် ရေးထိုးခဲ့သည်။ ဤယန္တရားမှာ အဓမ္မအလုပ်ခိုင်းစေမှုဆိုင်ရာတိုင်ကြားမှုများကို လက်ခံရန်နှင့် အဓမ္မအလုပ်ခိုင်းစေမှုဆန့်ကျင်ရေးဥပဒေများ အကောင်အထည်ဖော်ရန်နှင့် ဆက်စပ်ပညာပေး လှုပ်ရှားမှုများ လုပ်ဆောင်ရန်ဖြစ်သည်။

​
နိဂုံး
------

အပြည်ပြည်ဆိုင်ရာအလုပ်သမားအဖွဲ့ချုပ် (ILO) သည် ကမ္ဘာတစ်ဝှမ်းရှိ အလုပ်သမားအခွင့်အရေးများ ကို ကာကွယ်ရန်နှင့် မြှင့်တင်ရန် ၎င်း၏မဏ္ဍိုင်သုံးရပ်ဖြစ်သော စံနှုန်းချမှတ်ခြင်း၊ နည်းပညာ ပူးပေါင်း ဆောင်ရွက်မှုနှင့် သုတေသနနှင့်ပညာရေးတို့မှတဆင့် အရေးပါသော အခန်းကဏ္ဍတစ်ခုမှ ပါဝင်ခဲ့သည်။ ၎င်း၏ သုံးပွင့်ဆိုင်တည်ဆောက်ပုံသည် လူမှုရေးဆိုင်ရာဆွေးနွေးမှုနှင့် အစိုးရများ၊ အလုပ်ရှင်များနှင့် အလုပ်သမားများ အကြား ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်မှုများကို မြှင့်တင်ပေးသည်။

ILO သည် မြန်မာနိုင်ငံအပါအဝင် ၎င်း၏ အဖွဲ့ဝင်နိုင်ငံများအားလုံးနှင့် နီးကပ်စွာပူးပေါင်း ဆောင်ရွက်ပြီး၊ ထိုနိုင်ငံများတွင် သင့်တင့်လျောက်ပတ်သော အလုပ်အကိုင်အခွင့်အလမ်းများ တိုးတက် ကောင်းမွန်စေရန် ကြိုးပမ်းလျက်ရှိသည်။ သို့သော်လည်း ILO သည် ခက်ခဲသော နိုင်ငံရေးအခြေအနေများ၊ စျေးကွက်ဖိအားများနှင့် တရားမဝင်စီးပွားရေးအသိုင်းအဝိုင်းများတွင် အလုပ်လုပ်ကိုင်သော အလုပ်သမားများ ကဲ့သို့သော ထိခိုက်လွယ်သော အလုပ်သမားအုပ်စုများကို ကာကွယ်ရန် စဉ်ဆက်မပြတ်စိန်ခေါ်မှုများကို ရင်ဆိုင်နေရဆဲဖြစ်သည်။

အနာဂတ်တွင် ILO သည် ဒစ်ဂျစ်တယ်စီးပွားရေး၊ ရာသီဥတုပြောင်းလဲမှု၊ အရွယ်စုံသော လူဦးရေနှင့် ကမ္ဘာလုံးဆိုင်ရာကပ်ရောဂါများကဲ့သို့သော ကမ္ဘာလုံးဆိုင်ရာစိန်ခေါ်မှုများကို တုံ့ပြန်ရင်ဆိုင်ရန် ၎င်း၏ လုပ်ငန်းများကို လိုက်လျောညီထွေဖြစ်အောင် ပြုလုပ်ရမည်ဖြစ်သည်။ အနာဂတ်အလုပ်အကိုင်များဆိုင်ရာ နှစ်ပတ်လည်ကြေညာစာတမ်း (၂၀၁၉) နှင့် ၂၀၃၀ အစီအစဉ်တွင် သင့်တင့်လျောက်ပတ်သောအလုပ်အကိုင်နှင့် ရေရှည်တည်တံ့သောဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်မှုကို ထည့်သွင်းခြင်းတို့သည် ဤလိုအပ်ချက်ကို အသိအမှတ်ပြုခြင်းများ ဖြစ်သည်။

အချုပ်အားဖြင့် ILO သည် ကမ္ဘာတစ်ဝှမ်းရှိ အလုပ်သမားများ၊ အထူးသဖြင့် ထိခိုက်လွယ်သော သူများ၏ အခွင့်အရေးများကို ကာကွယ်ရာတွင် ဆက်လက်၍ အရေးပါသော အခန်းကဏ္ဍမှ ပါဝင်သွားမည် ဖြစ်သည်။ ၎င်း၏ ရည်မှန်းချက်မှာ ခိုင်မာသော စီးပွားရေးဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်မှု၊ လူမှုတရားမျှတမှုနှင့် လူ့အခွင့်အရေးများကို ကာကွယ်ခြင်းတို့ကို ဟန်ချက်ညီစွာပေါင်းစပ်ထားသော "လူအများအတွက် လူမှုတရားမျှတမှု ရှိသော ကမ္ဘာလုံးဆိုင်ရာစီးပွားရေး" ဆီသို့ ရောက်ရှိရန်ဖြစ်သည်။

ILO သည် ခက်ခဲသော နိုင်ငံရေးအခြေအနေများ၊ စျေးကွက်ဖိအားများနှင့် တရားမဝင်စီးပွားရေးအသိုင်းအဝိုင်းများတွင် အလုပ်လုပ်ကိုင်သော အလုပ်သမားများကဲ့သို့သော ထိခိုက်လွယ်သော အလုပ်သမားအုပ်စုများကို ကာကွယ်ရန် စဉ်ဆက်မပြတ်စိန်ခေါ်မှုများကို ရင်ဆိုင်နေရဆဲ ဖြစ်သည်။

 
အမျိုးသမီးအသံအမျိုးသမီးအားမာန် စာစဉ် အမှတ်(၇) ကို အပြည့်အစုံ ဖတ်ရှုနိုင်ပါပြီရှင်။ 
https://drive.google.com/file/d/1bYrwUV79wkNmbMY61EmLFSUt3BuPl0Kn/view?usp=sharing


#politicsforwomenmyanmar
#whatishappeninginmyamar
#Advocacy
#politics
#media