မနီကိုးလ် CDMer
Communication Coordinator (Frontline Ethics)
အမျိုးသမီးအသံ အမျိုးသမီးအသံ စာစဉ်အမှတ် (၅) မှ ကောက်နုတ်ဖော်ပြသည်။
“အရင်ရှိခဲ့တဲ့ ဓလေ့ထုံးတမ်းတွေကို မသိစိတ်ကနေမှ မကျော်လွှားနိုင်ပဲနဲ့ စစ်ကောင်စီ လက်အောက်မှာ လုပ်ခဲ့တဲ့အကျင့်တွေ ကျွန်မတို့က ပြန်လုပ်မိနေသေးလား။ ဒါမျိုးတွေ ပြန်ဆန်းစစ်ဖို့ လိုတယ်။ ကိုယ်တွင်းတော်လှန်ရေးကို မဆုတ်မနစ်နဲ့ ကြံ့ကြံ့ခံသွားဖို့ လိုတယ်”
မနီကိုးလ်ဟာ ရန်ကုန်ဇာတိဖြစ်ပြီး သာမန်ဝန်ထမ်း မိသားစုမှာ ကြီးပြင်းခဲ့ရသူပါ။ ငယ်စဉ် ကတည်းက ခွဲခြားဖိနှိပ်မှုတွေ၊ အပြစ်တင်မှုတွေ ကြားမှာ ကြီးပြင်းလာခဲ့ရပြီး အားငယ်စွာ နေထိုင်ခဲ့ ရပါတယ်။ ပန်းချီဆွဲခြင်းနဲ့ စာဖတ်ရတာ၊ ခရီးသွားရတာကို ဝါသနာပါခဲ့ပြီး စစ်သတင်းထောက် ဖြစ်ချင်ခဲ့ သူပါ။ UN ရဲ့အဖွဲ့အစည်းတွေမှာလုပ်ကိုင်ပြီး ခက်ခဲတဲ့ကလေးတွေကို ကူညီတဲ့ လုပ်ငန်းမျိုးကို လုပ်ကိုင် ချင်ခဲ့သူပါ။ ၂၀၀၀ ပြည့်နောက်ပိုင်း ကာလမှာ တက္ကသိုလ်ဝင်တန်း အောင်ခဲ့ပြီး ဝိဇ္ဇာသိပ္ပံတက္ကသိုလ် တက်ရောက်ကာ မဟာဝိဇ္ဇာ ဘွဲ့ရရှိခဲ့သူပါ။
ဘွဲ့ရပြီးမကြာခင်မှာပဲ ဝန်ထမ်းအလုပ်တစ်ခုကို စတင်လုပ်ကိုင်ခဲ့ပါတယ်။ လုပ်ငန်းခွင်မှာလည်း ကိုယ်က အလုပ်ပိုလုပ်နိုင်ခဲ့တာတောင် မိန်းကလေးမို့လို့ဆိုတဲ့အကြောင်းပြချက်တွေနဲ့ ချန်ထားခံခဲ့ရတယ်။ ဒီလိုခွဲခြားမှုတွေခံရတဲ့အတွက် ပိုပြီးကြိုးစားခဲ့ရပါတယ်။
အာဏာစသိမ်းလိုက်တဲ့အခါမှာတော့ စိတ်အားဖြင့် တော်လှန်ရေးကို အားပေးခဲ့ပေမယ့် ကိုယ့်ရဲ့ဘဝ တခုလုံးကို ပစ်ချပြီး ပါဝင်ဖို့ ချက်ချင်း မဆုံးဖြတ်နိုင်ခဲ့ပါဘူး။ နှစ်နှစ်ကျော်လာတဲ့အချိန်မှာတော့ အားလုံးကို လွှတ်ချခဲ့ကာ တော်လှန်ရေးမှာအပြည့်အဝပါဝင်ခဲ့ပါတယ်။
လက်ရှိမှာ တော်လှန်ရေးနဲ့ဆက်စပ်ပြီး အရပ်သားပြည်သူတွေနဲ့ လက်နက်ကိုင်တပ်ဖွဲ့တွေကို Awareness ပေးနေတဲ့ Frontline Ethics မှာ အလုပ်လုပ်ကိုင်နေပါတယ်။ Frontline Ethics ဟာ လက်နက်ကိုင်ပဋိပက္ခအတွင်းမှာ အရပ်သားပြည်သူတွေအနေနဲ့ အထိခိုက်အသေအပျောက်နည်းအောင် ဘယ်လိုစဉ်းစားမလဲဆိုတာ စဉ်းစားလုပ်ကိုင်နေတဲ့ အဖွဲ့တခုဖြစ်ပြီး CRSV နဲ့ပတ်သက်တာတွေ၊ စစ်မက်ပဋိပက္ခအတွင်း အရပ်သားပြည်သူနဲ့ အမျိုးသမီး၊ ကလေးသူငယ်တွေ စစ်ရေးပစ်မှတ်မဖြစ်စေဖို့ ကိစ္စရပ်တွေနဲ့ ပတ်သက်ပြီး ဒီအဖွဲ့အစည်းအတွင်းကနေ လုပ်ကိုင်နေတာဖြစ်ပါတယ်။
မေး။ ။ လက်ရှိနွေဦးတော်လှန်ရေးအပါအဝင် မြန်မာ့နိုင်ငံ နိုင်ငံရေးဖြစ်စဉ်တခုလုံးကို ခြုံပြီးတော့ ကြည့်မယ်ဆို ဘယ်လိုမှတ်ချက် ပြုချင်သလဲရှင့်။
ဖြေ။ ။ နွေဦးတော်လှန်ရေးကို အရှိန်အဟုန်အရမ်းကောင်းတယ်လို့ မြင်တယ်။ အစကနေ အခုလေးနှစ် ကျော်ကာလအထိ အမြဲတမ်း အရှိန်ကောင်းနေတာမျိုးတော့ မရှိဘူး။ ဇာတ်လမ်းတခုရဲ့ crisis ကာလ ရှိတယ်။ ပြန်ကျသွားတာ ရှိတယ်။ အဲ့မှာမှ တောက်လျှောက်တွေ့ရတာတော့ resilience ပါ။ လေးနှစ်ပေမယ့် တောင့်ခံနိုင်တဲ့ ပြည်သူရော ၊ တော်လှန်ရေးအဖွဲ့တွေရော၊ ထောက်ပို့ရော သူ့ကဏ္ဍ အစုံမှာ ဆက်သွားနေကြ သေးတာကို ချီးကျူးရမယ်။
မေး။ ။ ဘယ်လိုစံတန်ဖိုးတွေ၊ အခြေခံမူတွေကိုအခြေခံပြီးတော့ တိုင်းပြည်ကို ပြန်ပြီး တည်ဆောက် သင့်တယ်လို့ ထင်လဲရှင့်။
ဖြေ။ ။ စံတန်ဖိုးတွေကတော့ အများကြီး ချမှတ်ဖို့ လိုသလို၊ တကယ်လည်း လိုက်နာနိုင်ဖို့ လိုတယ်။ ပြီးရင် message ပေးနိုင်ဖို့လည်း လိုတယ်။ ကမ္ဘာ့နိုင်ငံတွေကနေ ကြည့်မယ်ဆို မြန်မာအကြောင်းကို မသိတာ များတယ်။ ပြည်တွင်းမှာစစ်ပွဲတွေ ဖြစ်နေတယ်။ ရိုဟင်ဂျာအရေးအခင်း ဖြစ်ထားတယ်။ အဲလိုမျိုး သိထားကြတယ်။ ကမ္ဘာရဲ့ လက်ရှိအခြေအနေအရဆို ကိုယ့်အား ကိုယ်ကိုးရဖို့ကလည်း များတယ်။
ဒါပေမယ့်လို့ advocacy တွေ၊ diplomacy တွေ လုပ်ဖို့က မေ့ထားလို့မရဘူး။ လက်ရှိမှာ စစ်ကောင်စီသည် ပြည်သူတွေကို နေ့စဉ်နဲ့အမျှ IHL ကို ချိုးဖောက်တာတွေကို ချပြနိုင်ဖို့ လိုတယ်။ တချိန်တည်းမှာ ကျွန်မတို့က ပိုကောင်းတဲ့ နိုင်ငံကို တည်ဆောက်နေတယ်ဆိုတာနဲ့ ဘယ်လို စံနှုန်းတွေနဲ့ တည်ဆောက်နေတယ်ဆိုတာကို ပြောနေဖို့ လိုပါတယ်။
ကျွန်မတို့နိုင်ငံမှာ ဥပဒေက အဓိက အရေးကြီးတယ်။ ဥပဒေမှာ ဘက်လိုက်မှုမရှိ၊ တရားမျှတမှုရှိတဲ့၊ နိုင်ငံသားတွေကိုလည်း အကာအကွယ်ပေးနိုင်ဖို့၊ လုံခြုံမှုလည်း ပေးနိုင်ဖို့ ရေးဆွဲ အကောင်အထည်ဖော်ရမယ်။ အသွင်ကူးပြောင်းရေးကာလအတွက်ဘဲဖြစ်ဖြစ်၊ တည်ဆောက်ရေးကာလ အတွက်ပဲဖြစ်ဖြစ် အဲ့ဟာတွေကို အရင်လုပ်သင့်တယ်လို့ ထင်ပါတယ်။
မေး။ ။ နွေဦးတော်လှန်ရေးမှာ နိုင်ငံရေး၊စီးပွားရေး၊လူမှုရေး ဘာတွေပြောင်းလဲသွားလဲ။
ဖြေ။ ။ ပြည်တွင်းကို အရင်ကြည့်မယ်ဆို ပြည်တွင်းမှာကျတော့ အနှုတ်ဘက်ကို အများကြီးသွားတာပေါ့။ ပြည်သူတွေကအစ အများကြီးကြပ်တည်းသွားပြီ။ စစ်ကောင်စီက ပြည်သူတွေကို တရစ်ပြီးတရစ် လည်ပင်းကို ညှစ်သလိုလုပ်တာဆိုတော့ သူတို့ရဲ့ survive ကိုကခက်သွားပြီ၊ ကုန်ဈေးနှုန်းတွေတက်လာတယ်။ စက်သုံးဆီ တွေ ခက်လာတယ်။ လျှပ်စစ်မီး မရဘူး။ အင်တာနက် အဖြတ်ခံရတယ်။ နယ်ကတက်လာတဲ့ လူငယ်တွေ ဆိုရင်လည်း ပေါ်တာဆွဲခံရတယ်။ အဓမ္မစစ်သား စုဆောင်းခံရတယ်။ ခရီးသွားရတာ မလုံခြုံတော့ဘူး။ ဒါမျိုးတွေဖြစ်တော့ ပြည်တွင်းကလူတွေကိုကြည့်မယ်ဆို နေရေးထိုင်ရေးမှာ သူတို့ရဲ့ well being တွေမှာပါ အများကြီးကို ကျဆင်းသွားတယ်။
စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာလုံခြုံမှုကလည်း အများကြီး ကျဆင်းသွားတယ်။ နောက်တပိုင်းကကျတော့ တော်လှန်ရေးဘက်ကို ခိုလှုံလာတဲ့ဘက်မှာဆိုရင်တော့ လူတွေရဲ့ကြပ်တည်းမှု ကတော့ အကုန်အတူတူပါပဲ၊ မိသားစုတွေ ထားခဲ့ရတာ၊ ကိုယ့်ရဲ့ အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းအလုပ်တွေ ထားခဲ့ရတာရှိတယ်။ ပုံမှန်ဝင်ငွေမရဘဲနဲ့ volunteer ပုံစံမျိုးနဲ့ လုပ်နေရတာဆိုတော့ စီးပွားရေးအရဆိုရင်တော့ ရုန်းကန်နေရဆဲကာလပေါ့။ ပြီးရင်ပြည်ပရောက်တဲ့ အလုပ်သမားတွေဆိုလည်း စစ်ကောင်စီ ကနေ လှမ်းပြီးကြပ်တာမျိုးတွေရှိတာဆိုတော့ စီးပွားရေးအရဆို ကြပ်တည်းနေကြတုန်းပဲ။
ကောင်းလာတဲ့အပိုင်းက ပွင့်လင်းလာတယ်။ ကိုယ်ချင်းစာတတ် လာတယ်။ အဆိုးဆုံးအရာကို ရင်ဆိုင်လိုက်ရတဲ့အချိန်မှာ အရင်က အမြင်ကျဉ်းခဲ့တဲ့အရာတွေက ပွင့်သွားတာမျိုးတွေ ရှိတယ်။ LGBT တွေဆိုလည်း လေးစားရကောင်းမှန်း သိလာတာမျိုးတွေ ရှိတယ်။ sexual violence တွေကို awareness တွေ ဖြစ်လာတယ်။ ပြီးရင် တော်လှန်ရေးဘက်ကိုရောက်လာတဲ့အခါ အဓိကကြားရမယ့်အသံက human rights လို့ ထင်ပါတယ်။
“တော်လှန်ရေးရဲ့ sector အားလုံးမှာ အမျိုးသမီးမပါဘူးဆိုတာ မရှိသလောက်ပဲ။ ဘက်ပေါင်းစုံမှာ အမျိုးသားတွေနည်းတူ အမျိုးသမီးတွေလည်း ပါနေတာဆိုတော့ အမျိုးသမီးတွေရဲ့ လူမှုအဖွဲ့အစည်းအပေါ် တာဝန်ယူတတ်တဲ့စိတ်ကို သွားတွေ့တယ်”
မေး။ ။ အမျိုးသမီးတွေအပေါ် မြင်တဲ့အမြင်တွေ၊ အမျိုးသမီးတွေဦးဆောင်မှုကို လက်ခံတာတွေ ဘယ်လောက်အထိ ပြောင်းသွားလဲ။
ဖြေ။ ။ တော်လှန်ရေးရဲ့ sector အားလုံးမှာ အမျိုးသမီးမပါဘူးဆိုတာ မရှိသလောက်ပဲ။ ဘက်ပေါင်းစုံမှာ အမျိုးသားတွေနည်းတူ အမျိုးသမီးတွေလည်း ပါနေတာဆိုတော့ အမျိုးသမီးတွေရဲ့ လူမှုအဖွဲ့အစည်းအပေါ် တာဝန်ယူတတ်တဲ့စိတ်ကို သွားတွေ့တယ်။ တော်လှန်ရေးမှာ ယောကျာ်းတွေမှ မဟုတ်ဘူး၊ မိန်းမတွေလည်း လုပ်နေတယ်ဆိုတာ အထင်အရှားပဲ။
အဲ့လိုပါလာတဲ့ အမျိုးသမီးတွေကို community က ပြန်ပြီး အသိအမှတ်ပြုတယ်။ လက်ခံတဲ့အပိုင်းမှာလည်း တွေ့ရတယ်။ ဒါပေမယ့် အဲ့လိုပါဝင်လာလို့ ခွဲခြားဆက်ဆံမှု တွေ sexual harassment တွေ sexual violence တွေပျောက်သွားပြီလားဆို မဟုတ်သေးဘူး။ ကြားနေရဆဲပဲ။ အရင်ကထက်စာရင် လက်မခံကြောင်း ပိုပြီးပြသလာကြတယ်။ awareness တွေ တက်လာတယ်။ ဒါတွေကိုပိုပြီး လုပ်ရမယ်ဆိုတဲ့အမြင်တွေ ရှိလာတယ်။
မေး။ ။ အမျိုးသမီးတွေ ဘယ်နေရာမှာ မဖြစ်မနေ ပါဖို့လိုတယ်လို့ ထင်ပါသလဲ။
ဖြေ။ ။ အမျိုးသမီးတွေ ပါဝင်တယ်ဆိုတာလောက်ပဲ ရှိမယ်။ အထူးသဖြင့် တိုက်ခိုက်ရေးမှာ PDF တွေမှာ မိန်းကလေးတွေလည်း ပါတယ်ဆိုပေမဲ့ တပ်ရင်းမှူးတို့ ခေါင်းဆောင်လိုနေရာမျိုးမှာ သွားမျှော်လင့်လို့ မရသေးဘူး။ ဒါပေမယ့် လူသားချင်းစာနာထောက်ထားမှုကိစ္စတွေမှာပဲဖြစ်ဖြစ် အဲ့လိုကိစ္စတွေဆိုရင် အမျိုးသမီး တွေကို leader role နဲ့ မျှော်လင့်လို့ရတယ်။ နောက်ပိုင်း အမျိုးသမီးအချင်းချင်းကို ပြန်စောင့်ရှောက်မှုပေးတဲ့ နေရာမျိုးတွေမှာ အမျိုးသမီးတွေ ပိုပြီးပါသင့်တယ်လို့ ထင်ပါတယ်။
မေး။ ။ အမျိုးသမီးဖြစ်ခြင်းကြောင့် ခွဲခြားဆက်ဆံမှုတွေကြုံဖူးလား။
ဖြေ။ ။ကျွန်မတော်လှန်ရေးဘက်ကိုထွက်မလာခင်မှာဆိုရင်တော့ ကြုံခဲ့ရတယ်။ မိန်းကလေးမို့လို့ကို ခွဲခြားဆက်ဆံခံရတာမျိုးတွေ၊ နေရာမပေးတာ၊ မသိမသာ ယောကျာ်းဝါဒနဲ့ လက်မခံချင်တာမျိုးတွေ ရှိတယ်။ ပိုလုပ်နိုင်တဲ့ကဏ္ဍမှာ လုပ်နိုင်လို့ နေရာရတဲ့အပေါ်မှာ ငါတို့ပေးလို့ ဒီလောက်ပဲ လုပ်ခွင့်ရှိတာပါဆိုတဲ့ ပုံစံမျိုးခံခဲ့ရတာမျိုး ကြုံခဲ့ဖူးတယ်။ ဒီဘက်ရောက်တဲ့အခါမှာ ကျွန်မကိုယ်တိုင်ကလည်း အမျိုးသမီးတွေရဲ့ကဏ္ဍ မြှင့်တင်တဲ့နေရာမှာ ဝင်လုပ်တာမျိုးဆိုတော့ ဒါမျိုးတော့ ဒီဘက်မှာ မကြုံရပါဘူး။
မေး။ ။ နိုင်ငံသစ်တည်ဆောက်တဲ့အချိန်မှာ အမျိုးသမီးတွေဆုံးဖြတ်ပိုင်ခွင့်ကို လျစ်လျူမရှုအောင် ပြည့်ပြည့်ဝဝ ပါဝင်မှုတွေ ဖြစ်လာအောင် ဘာတွေလုပ်သင့်လဲ။
ဖြေ။ ။ နိုင်ငံပြန်တည်ဆောက်တယ်ဆိုတာ တော်လှန်ရေးပြီးမှလား၊ အခုကတည်းကလား၊ တည်ဆောက်ရေးကာလက ဘယ်လောက်ကြာမလဲ ကျွန်မတို့မသိဘူး။ ဒါပေမယ့် ပြင်ဆင်မယ်ဆိုရင် အခုကတည်းက အမျိုးသမီးတွေက ပြင်ဆင်ထားသင့်ပြီ။ ဒီလေးနှစ်ကာလမှာ ဖြတ်သန်းခဲ့ရတာတွေက ကိုယ်စီ ရှိကြတယ်။ upgrading ဖြစ်သွားတာ ရှိချင်ရှိမယ်၊ စိတ်ဓာတ်ကျသွားတာ ရှိချင်ရှိမယ်။ အရင်ရှိခဲ့တဲ့ ဓလေ့ထုံးတမ်းတွေကို မသိစိတ်ကနေမှ မကျော်လွှားနိုင်ပဲနဲ့ စစ်ကောင်စီလက်အောက်မှာ လုပ်ခဲ့တဲ့အကျင့်တွေ ကျွန်မတို့က ပြန်လုပ်မိနေသေးလား။ ဒါမျိုးတွေ ပြန်ဆန်းစစ်ဖို့ လိုတယ်။
ကိုယ့်ရဲ့အတွင်း revolution ကို မဆုတ်မနစ်နဲ့ ကြံ့ကြံ့ခံသွားဖို့ လိုတယ်။ ဒါကို ကြိုတင်ပြင်ထားဖို့ လိုတယ်။ အဲ့တော့ ကျွန်မတို့သိရမှာက equality ကို သွားပြီဆိုရင် ကိုယ်ကမသိလိုက်မသိဘာသာနဲ့ ကိုယ်နဲ့မထိုက်တန်သော မှန်မှန်ကန်ကန် မဟုတ်သော ပစားပေးခံရမှုတွေကိုလည်း ကျွန်မတို့ သိမြင်ရမယ်။ တချို့ဟာတွေကို ရှောင်နိုင်ရမယ်။ အဲ့လိုမျိုးအမြင်နဲ့ပဲ သွားမယ်ဆိုရင် ပိုပြီး rehabilitation ပဲဖြစ်ဖြစ် ပြန်ပြီး rebuilding ပဲဖြစ်ဖြစ် အဲ့ကာလမှာ ကျွန်မတို့သည် ခေါင်းဆောင်ရမယ့်နေရာမျိုးပဲဖြစ်ဖြစ် ဆုံးဖြတ်ချက်ချမယ့်နေရာမျိုးပဲဖြစ်ဖြစ် ပိုပြီးတော့ အရည်အချင်းကိုက်ညီလာမယ်လို့ ထင်ပါတယ်။
မေး။ ။ အမျိုးသမီးခေါင်းဆောင်သစ်တွေအများကြီးပေါ်ထွက်လာဖို့ဘာတွေလုပ်သင့်လဲ။
ဖြေ။ ။ အမျိုးသမီးခေါင်းဆောင်တွေဖြစ်လာဖို့ဆိုရင် လက်ခံပေးဖို့ လုပ်ပိုင်ခွင့်ပေးဖို့ပါ။ လုပ်ပိုင်ခွင့်ပေးတဲ့ နေရာမှာ ဒီအတိုင်း လွှတ်ပေးလိုက်တာမျိုးမဟုတ်ဘဲနဲ့ ပြည့်ဝအောင် ဖြည့်တဲ့အခါမှာ အမျိုးသားရော အမျိုးသမီးရော ကူညီပေးဖို့ လိုတယ်။ chance တွေ option တွေပေါ်လာတဲ့အချိန်မှာ အမျိုးသမီးတွေက ပိုသင့်တော်နေတယ်ဆိုရင် ကျွန်မတို့က သဘောထားကြီးစွာနဲ့ အမျိုးသမီးတွေကို ယူပိုင်ခွင့်ပေးလိုက်ဖို့ လိုပါတယ်။ အဲ့ role ကို ယူပိုင်ခွင့်ကို အားလုံးက လက်ခံပေးလိုက်တဲ့ဟာမျိုးက ပိုပြီးတော့ လက်တွေ့ ကျမယ်လို့ ကျွန်မထင်ပါတယ်။
“လက်ရှိမှာ အမျိုးသမီးခေါင်းဆောင်တွေက သိသိသာသာကြီး နည်းနေသေးတယ်။ မိန်းကလေးတွေရဲ့ လုပ်တဲ့ ဦးဆောင်တဲ့နေရာမှာ အမျိုးသားတွေ ကိုယ်တိုင်ပါဝင်လာမယ်၊ အမျိုးသားတွေ ဦးဆောင်တဲ့နေရာမှာလည်း အမျိုးသမီးတွေ အားဖြည့်ပြီးတော့ ကျရာကဏ္ဍကနေပါမယ်ဆို မတူတဲ့အပြောင်းအလဲလေးတွေ မြင်လာရမယ်လို့ ထင်ပါတယ်”
မေး။ ။ အမျိုးသမီးတွေကို နိုင်ငံရေးထဲမှာတင်းပြည့်ကျပ်ပြည့်ပါဝင်ခွင့်ပေးမယ်ဆို နိုင်ငံရေးအရ ဘာတွေပြောင်းလဲသွားမယ်လို့ ထင်လဲ။
ဖြေ။ ။ အမျိုးသမီးရဲ့ စွမ်းရည်မြင့်ရင်မြင့်သလို အဲ့အမျိုးသမီးရဲ့ performance ကောင်းရင်ကောင်းသလို လက်ခံပေးမယ်၊ ကြိုဆိုမယ်ဆိုရင် နိုင်ငံရေးမှာပဲဖြစ်ဖြစ် ပညာရေးမှာပဲဖြစ်ဖြစ် တခြားဘယ်မှာပဲဖြစ်ဖြစ် တိုးတက်မှုတွေ မြင်ရမှာပါ။ လက်ရှိမှာ အမျိုးသမီးခေါင်းဆောင်တွေက သိသိသာသာကြီး နည်းနေသေးတယ်။ အမျိုးသမီးတွေက ဘာလုပ်နိုင်မလဲ။ အမျိုးသမီးတွေက ဘယ်လောက်အထိ changes လုပ်နိုင်မလဲ။ကျွန်မတို့ မြင်နေခဲ့တဲ့ပုံစံမျိုးမဟုတ်ဘဲနဲ့ ဘယ်လိုဟာတွေ စေ့စေ့စပ်စပ်နဲ့ လုပ်နိုင်မလဲ ဆိုတာ မြင်ရနိုင်ဖို့အတွက် ပါဝင်မှုနဲ့ ဦးဆောင်မှုကို ဘောင်ကျယ်ကျယ်ဖွင့်ပေးဖို့ လိုပါတယ်။
လူလူချင်းအမြင်နဲ့ သွားမယ်ဆို ပိုပြီး positive result တွေ ထွက်လာမယ်။ မိန်းကလေးတွေရဲ့ လုပ်တဲ့ ဦးဆောင်တဲ့နေရာမှာ အမျိုးသားတွေ ကိုယ်တိုင်ပါဝင်လာမယ်၊ အမျိုးသားတွေဦးဆောင်တဲ့နေရာမှာလည်း အမျိုးသမီးတွေ အားဖြည့်ပြီးတော့ ကျရာကဏ္ဍကနေပါမယ်ဆို မတူတဲ့အပြောင်းအလဲလေးတွေ မြင်လာရမယ်လို့ ထင်ပါတယ်။
မေး။ ။ တခြားဖြည့်စွက်ပြောချင်တာရှိရင်ပြောပေးပါဦး။
ဖြေ။ ။ အမျိုးသမီးကိစ္စဖြစ်ပြီဆိုရင် အရမ်းအရေးမကြီးတဲ့ဟာမျိုးလို နောက်ပို့လိုက်တာမျိုး ရှိတတ်တယ်။ လောလောဆယ် တော်လှန်ရေးက အရေးကြီးတယ်။ အမျိုးသမီးကဏ္ဍကို ဒီမိုကရေစီအပြည့်အဝ ထွန်းကားမှ လုပ်လို့ ပြောတတ်ကြတယ်။ အဲ့လိုမျိုးမတွေးပဲနဲ့ အမျိုးသမီးတွေလည်း တော်လှန်ရေးမှာ သွားနေတယ်။
ပါဝင် သူတွေတိုင်းက အရွေ့ရဲ့စက်သွားစိတ်လေးတွေ ဖြစ်တဲ့အတွက် စက်သွားစိတ်လေးတွေရဲ့ လုံခြုံမှုနဲ့ သူတို့ရဲ့ ကဏ္ဍကို မြှင့်တင်ရမယ်၊ တန်ဖိုးထားရမယ်။ ဒါမှသာ တော်လှန်ရေးကို သွားနေတဲ့ operation ကြီးကလည်း ပိုပြီးကောင်းလာမယ်၊ ပျက်နေတဲ့ရပ်နေတဲ့ စက်သွားစိတ်လေးက မရှိတော့ဘဲနဲ့ အားလုံးက ပိုပြီးတော့ ကောင်းကောင်းမွန်မွန်သွားမယ်ဆို တော်လှန်ရေးကို အပြည့်အဝအားစိုက်ရာကျတယ်လို့ မြင်ပါတယ်။
“ခေတ်ဝန်ကိုထမ်းသောအမျိုးသမီးများ”စာအုပ်ကိုအောက်ပါလင့်ခ်တွင်ဒေါင်းယူဖတ်ရှုနိုင်ပါပြီရှင်။ https://drive.google.com/file/d/1UeVjujGC87uvaNsU2_JQEFV4bi-9q7kh/view?usp=sharing
#politicsforwomenmyanmar
#whatishappeninginmyamar
#Advocacy
#politics
#media
