အလုပ်သမားဟူသည် နိုင်ငံ၏ အုတ်မြစ်

 ရေးသားသူ- Liliane

အမျိုးသမီးအသံ အမျိုးသမီးအသံ စာစဉ်အမှတ် (၇) မှ ကောက်နုတ်ဖော်ပြသည်။


အလုပ်သမားများသည် သူတို့၏ လုပ်အားကို အသိအမှတ်ပြုခံရရန်နှင့် တန်ဖိုးထားခံရရန် ရရှိထိုက်သည်။ ၎င်းတို့သည် ဂုဏ်သိက္ခာနှင့် လေးစားမှုဖြင့် ဆက်ဆံခံရရန် ရရှိထိုက်သည်။ ဤမျှော်လင့်ချက်များကို ဖြည့်ဆည်းခြင်းဖြင့် ပိုမိုတရားမျှတပြီး သာတူညီမျှသော လူ့အဖွဲ့အစည်းတစ်ရပ်ကို ဖန်တီးနိုင်မည် ဖြစ်သည်။

လူ့အဖွဲ့အစည်းတိုင်း၏ အုတ်မြစ်သည် ထိုအဖွဲ့အစည်းအတွက် အလုပ်လုပ်ကိုင်သူများသာပင် ဖြစ်သည်။ ယနေ့ခေတ်တွင် နိုင်ငံ၏အင်အားနှင့် အောင်မြင်မှုကို နိုင်ငံသားများ၏ ဘဝအဆင့်အတန်း၊ စီးပွားရေးတိုးတက်မှု၊ လူမှုဖူလုံရေးနှင့် အခြေခံအဆောက်အအုံ ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်မှုများဖြင့် တိုင်းတာလေ့ရှိသည်။

သို့သော် ထိုအောင်မြင်မှုများ၏ နောက်ကွယ်တွင် ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာနှင့် ဉာဏပိုင်းဆိုင်ရာ အလုပ်များကို အားသွန်ခွန်စိုက် လုပ်ဆောင်နေကြသော အလုပ်သမားများ ရှိကြသည်။ အလုပ်သမားတိုင်းသည် ကောင်းမွန်သော ဘဝတစ်ခု၊ မိသားစုကို ထောက်ပံ့နိုင်သော လုပ်ခလစာနှင့် လုံခြုံသော အလုပ်အကိုင်တစ်ခုကို မျှော်လင့်ကြသည်။ ဤမျှော်လင့်ချက်များသည် လူတိုင်း၏ ရည်မှန်းချက်များ ဖြစ်သည်။ သင့်တင့်မျှတသော အလုပ်အကိုင်အခွင့်အလမ်းများ ရရှိရေးသည် လူ့အခွင့်အရေး ဖြစ်သည်။

အလုပ်သမားများသည် သူတို့၏ လုပ်အားကို အသိအမှတ်ပြုခံရရန်နှင့် တန်ဖိုးထားခံရရန် ရရှိထိုက်သည်။ ၎င်းတို့သည် ဂုဏ်သိက္ခာနှင့် လေးစားမှုဖြင့် ဆက်ဆံခံရရန် ရရှိထိုက်သည်။ ဤမျှော်လင့်ချက်များကို ဖြည့်ဆည်းခြင်းဖြင့် ပိုမိုတရားမျှတပြီး သာတူညီမျှသော လူ့အဖွဲ့အစည်းတစ်ရပ်ကို ဖန်တီးနိုင်မည် ဖြစ်သည်။

သမိုင်းကို ပြန်ကြည့်လျှင် အလုပ်သမားများသည် လူ့အဖွဲ့အစည်းတွင် အဓိကကျသော အခန်းကဏ္ဍမှ ပါဝင်ခဲ့ကြသည်။ ရှေးခေတ်ယဉ်ကျေးမှုများမှစ၍ မျက်မှောက်ခေတ်အထိ လူသားတို့၏ တိုးတက်ဖွံ့ဖြိုးမှု အတွက် အရေးပါသော အခန်းကဏ္ဍတွင် ပါဝင်ခဲ့ကြသည်။

ရှေးခေတ်နှင့် ခေတ်လယ် ကာလများ

အီဂျစ်၊ မက်ဆိုပိုတေးမီးယား၊ ဂရိ၊ ရောမနှင့် အခြားသော ရှေးခေတ်ယဉ်ကျေးမှုများတွင် အလုပ်သမားများသည် ယဉ်ကျေးမှု၏ အသက်သွေးကြောများ ဖြစ်ခဲ့သည်။ သူတို့၏ လုပ်အားမပါဘဲ အံ့မခန်း ပိရမစ်များ၊ ဗိမာန်ကြီးများ၊ ရေလွှဲဆည်များနှင့် ကမ္ဘာ့အံ့ဖွယ်အဆောက်အအုံများ ဖြစ်မလာနိုင်ပါ။

ရှေးခေတ်က အလုပ်သမားများထဲတွင် ကျွန်များ၊ ငှားရမ်းခံအလုပ်သမားများနှင့် လက်မှုပညာရှင်များ ပါဝင်ခဲ့သည်။ ခေတ်လယ်ကာလတွင် လယ်ယာလုပ်သားများ၊ လက်မှုပညာသည်များနှင့် ကုန်သည်များ ပေါ်ထွန်းလာခဲ့သည်။ ဤအလုပ်သမားများ၏ စုပေါင်းလုပ်အားကြောင့် ခရစ်ယာန်ဘုရားကျောင်းကြီးများ ကဲ့သို့သော အံ့မခန်း ဗိသုကာလက်ရာများ ပေါ်ပေါက်လာခဲ့သည်။


စက်မှုတော်လှန်ရေးကာလ

၁၈ ရာစုအကုန်တွင် စက်မှုတော်လှန်ရေးသည် အလုပ်သမားများ၏ သဘာဝနှင့် အခန်းကဏ္ဍကို လုံးဝပြောင်းလဲသွားစေခဲ့သည်။ လက်မှုလုပ်ငန်းမှ စက်ရုံထုတ်လုပ်မှုစနစ်သို့ ကူးပြောင်းသွားသည်။ အလုပ်သမားများသည် စက်ရုံများ၊ သတ္တုတွင်းများ၊ သံမဏိစက်ရုံများနှင့် ရထားလမ်းများတွင် အလုပ်လုပ်လာကြသည်။

ဤကာလတွင် သမိုင်းဝင် အလုပ်သမားလှုပ်ရှားမှုများလည်း ပေါ်ပေါက်လာခဲ့သည်။ အလုပ်သမားများသည် ပိုမိုကောင်းမွန်သော အလုပ်ခွင်အခြေအနေများ၊ တန်းတူညီမျှမှုနှင့် မျှတသော လုပ်ခလစာများအတွက် တိုက်ပွဲဝင်ခဲ့ကြသည်။ ဤတိုက်ပွဲဝင်မှုများကြောင့် အလုပ်သမားဥပဒေများ၊ အလုပ်သမားသမဂ္ဂများနှင့် အလုပ်ခွင်အခြေအနေများ တိုးတက်လာခဲ့သည်။


ယနေ့ခေတ်ကာလ

ယနေ့ခေတ်တွင် အလုပ်သမားများ၏ အခန်းကဏ္ဍသည် ပိုမိုရှုပ်ထွေးလာပြီး၊ ကဏ္ဍအမျိုးမျိုးနှင့် နေရာဒေသအနှံ့အပြားတွင် တည်ရှိလာသည်။ လယ်ယာလုပ်သားများ၊ စက်ရုံအလုပ်သမားများမှစ၍ ဝန်ဆောင်မှုကဏ္ဍ၊ အကြံပေးလုပ်ငန်းများ၊ နည်းပညာကဏ္ဍနှင့် ဒစ်ဂျစ်တယ်စီးပွားရေးအထိ အလုပ်သမားများသည် နိုင်ငံ၏ စီးပွားရေးဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်မှုအတွက် မရှိမဖြစ် အရေးပါနေဆဲ ဖြစ်သည်။


စီးပွားရေးတွင် အလုပ်သမားများ၏ အခန်းကဏ္ဍ

အလုပ်သမားများသည် နိုင်ငံ၏ စီးပွားရေးတွင် အလွန်အရေးကြီးသော အခန်းကဏ္ဍမှ ပါဝင်နေကြသည်။ သူတို့သည် ထုတ်လုပ်မှု၊ ဝန်ဆောင်မှုနှင့် တီထွင်ဆန်းသစ်မှုများ၏ ကျောရိုးဖြစ်ကြသည်။


ကုန်ထုတ်လုပ်မှုနှင့် ဝန်ဆောင်မှု

အလုပ်သမားများသည် ကုန်ပစ္စည်းများနှင့် ဝန်ဆောင်မှုများကို ထုတ်လုပ်ပေးသောကြောင့် စီးပွားရေး လည်ပတ်နိုင်စေသည်။ စက်ရုံအလုပ်သမားများသည် ကျွန်ုပ်တို့ နေ့စဉ်သုံးစွဲသော ပစ္စည်းများကို ထုတ်လုပ် ပေးကြသည်။ ဝန်ဆောင်မှုကဏ္ဍမှ အလုပ်သမားများသည် လူမှုအသိုင်းအဝိုင်း လည်ပတ်ရန် လိုအပ်သော အခြေခံလုပ်ငန်းများကို စီမံခန့်ခွဲပေးကြသည်။ ဥပမာ - သယ်ယူပို့ဆောင်ရေး၊ လက်လီရောင်းချရေး၊ ကျန်းမာရေးစောင့်ရှောက်မှု၊ ပညာရေးနှင့် အခြားဝန်ဆောင်မှုများ။

ထို့ပြင် စိုက်ပျိုးရေးကဏ္ဍမှ အလုပ်သမားများသည် နိုင်ငံ၏ စားနပ်ရိက္ခာဖူလုံရေးကို အာမခံပေးသည်။ ထုတ်လုပ်မှုနှင့် ဝန်ဆောင်မှုကဏ္ဍရှိ အလုပ်သမားများ၏ လုပ်အားမပါလျှင်၊ စီးပွားရေးကား ရပ်တန့်သွားမည် ဖြစ်သည်။


တီထွင်ဆန်းသစ်မှုနှင့် ကျွမ်းကျင်မှု

ခေတ်သစ်စီးပွားရေးတွင် ကျွမ်းကျင်မှုနှင့် တီထွင်ဆန်းသစ်မှုသည် ပိုမိုအရေးပါလာသည်။ အလုပ်သမားများသည် သူတို့၏ ဗဟုသုတ၊ ကျွမ်းကျင်မှုနှင့် တီထွင်ဖန်တီးနိုင်စွမ်းများကို အသုံးပြု၍ နည်းပညာသစ်များ၊ ထုတ်ကုန်သစ်များနှင့် စီးပွားရေးဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်မှုကို မောင်းနှင်ပေးလျက် ရှိသည်။ယဉ်ပြိုင်မှုပြင်းထန်သော ကမ္ဘာ့စီးပွားရေးတွင် ကျွမ်းကျင်အလုပ်သမားများရှိခြင်းသည် နိုင်ငံ၏ ယှဉ်ပြိုင်နိုင်စွမ်းကို တိုးမြှင့်စေသည်။ ထို့ကြောင့် နိုင်ငံအများအပြားသည် ပညာရေးနှင့် လုပ်သားအင်အားစု ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်ရေးတွင် ရင်းနှီးမြှုပ်နှံလျက် ရှိသည်။


စားသုံးမှုနှင့် အခွန်ဘဏ္ဍာ

အလုပ်သမားများသည် နိုင်ငံ၏ စီးပွားရေးကို အခြားနည်းလမ်းဖြင့်လည်း အထောက်အကူပြုကြသည်။ ၎င်းတို့သည် ဝင်ငွေတစ်စိတ်တစ်ပိုင်းကို စားသုံးခြင်းဖြင့် ကုန်ပစ္စည်းနှင့် ဝန်ဆောင်မှုများအတွက် ဝယ်လိုအားကို တည်ဆောက်ပေးသည်။ ထို့ပြင် အခွန်ပေးဆောင်ခြင်းဖြင့် အစိုးရအသုံးစရိတ်များအတွက် ဘဏ္ဍာငွေကို ထည့်ဝင်ကြသည်။ ဤအချက်များကြောင့် အလုပ်သမားများသည် စီးပွားရေး ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်မှု၏ အဓိကမောင်းနှင်အားဖြစ်ကြောင်း ထင်ရှားစေသည်။ သူတို့၏ လုပ်အား၊ ကျွမ်းကျင်မှုနှင့် ဝင်ငွေများမပါဘဲ စီးပွားရေးသည် အရှိန်အဟုန်ဖြင့် တိုးတက်နိုင်မည်မဟုတ်‌ပေ။
 

လူမှုရေးနှင့် ယဉ်ကျေးမှုဆိုင်ရာ အခန်းကဏ္ဍ 

အလုပ်သမားများသည် စီးပွားရေးတွင်သာမက လူမှုရေးနှင့် ယဉ်ကျေးမှုများတွင်လည်း အရေးပါသော အခန်းကဏ္ဍများမှ ပါဝင်နေကြသည်။


လူမှုရေးဆိုင်ရာ ကွန်ရက်များနှင့် အသိုင်းအဝိုင်း 

အလုပ်ခွင်သည် လူများကို စုစည်းပေးသည့် နေရာလည်း ဖြစ်ပြန်သည်။ အလုပ်သမားများသည် လုပ်ငန်းခွင်တွင် ဆက်ဆံရေးများ တည်ဆောက်ပြီး၊ လူမှုအသိုင်းအဝိုင်းများကို ဖန်တီးကြသည်။ သူတို့သည် ဒေသတွင်း လူမှုအသိုင်းအဝိုင်းများတွင် တက်ကြွသော အခန်းကဏ္ဍမှ ပါဝင်လေ့ရှိပြီး၊ စေတနာ့ဝန်ထမ်း လုပ်ငန်းများ၊ ဒေသဖွံ့ဖြိုးရေးနှင့် လူမှုရေးလှုပ်ရှားမှုများတွင် ပါဝင်ကြသည်။

အလုပ်သမားအဖွဲ့အစည်းများနှင့် သမဂ္ဂများသည် အလုပ်သမားများကို စုစည်းပေးသည့် အင်အားကြီးမားသော လူမှုရေးအဖွဲ့အစည်းများ ဖြစ်သည်။ ဤအဖွဲ့အစည်းများသည် အလုပ်သမားများ၏ အခွင့်အရေးများအတွက် တိုက်ပွဲဝင်ရုံသာမက၊ သူတို့အတွက် လူမှုရေးကွန်ရက်များနှင့် အထောက်အပံ့စနစ်တစ်ခုကိုလည်း ဖန်တီးပေးသည်။
​

ယဉ်ကျေးမှုနှင့် အနုပညာ 

အလုပ်သမားများသည် နိုင်ငံ၏ ယဉ်ကျေးမှုအမွေအနှစ်ကို ပုံဖော်ရာတွင် အရေးကြီးသော အခန်းကဏ္ဍမှ ပါဝင်ကြသည်။ အလုပ်သမားတန်းလွှာ၏ အတွေ့အကြုံများနှင့် ပုံပြင်များသည် စာပေ၊ ဂီတ၊ ရုပ်ရှင်နှင့် အခြားအနုပညာ ဖန်တီးမှုများတွင် မကြာခဏ ပါဝင်သည်။

အလုပ်သမားများ၏ လက်ရာများကို ဂုဏ်ပြုသည့် ဘုရားကျောင်းများ၊ ရထားဘူတာရုံများ၊ တံတားများ၊ အဆောက်အအုံများသည် ပြည်သူ့ဝန်ထမ်းများ ပျော်ရွှင်စွာ လုပ်ကိုင်နိုင်ရန် အလုပ်သမားများက တည်ဆောက်ခဲ့ကြခြင်းဖြစ်သည်။ ဤဗိသုကာလက်ရာများသည် အလုပ်သမားများ၏ ကျွမ်းကျင်မှုနှင့် ပရဟိတစိတ်ကို သက်သေပြနေကြသည်။


လူမှုတန်ဖိုးများ ပြောင်းလဲမှု

အလုပ်သမားများသည် လူမှုပြောင်းလဲမှုများကို မောင်းနှင်ရာတွင်လည်း မကြာခဏ ပါဝင်ကြသည်။ သူတို့သည် ဒီမိုကရေစီ၊ တန်းတူညီမျှမှုနှင့် လူမှုရေးတရားမျှတမှုအတွက် တိုက်ပွဲဝင်ခဲ့ကြသည်။ ဥပမာအားဖြင့် အလုပ်သမားလှုပ်ရှားမှုများသည် မဲပေးခွင့်အတွက် တိုက်ပွဲဝင်ခြင်း၊ လူမျိုးရေးခွဲခြားမှုကို ဆန့်ကျင်ခြင်းနှင့် အခြားသော ဒီမိုကရေစီအခွင့်အရေးများရရှိရန် ကူညီခဲ့ကြသည်။

လုပ်ငန်းခွင်တွင် အလုပ်သမားများသည် အဖွဲ့လိုက်အလုပ်လုပ်ခြင်း၊ စာနာနားလည်မှုနှင့် တာဝန်ယူမှုကဲ့သို့သော တန်ဖိုးများကို မြှင့်တင်ပြီး၊ သဟဇာတဖြစ်သော လူမှုအသိုင်းအဝိုင်းများကို တည်ဆောက်ရန် အကူအညီဖြစ်စေခဲ့သည်။


အခက်အခဲများနှင့် စိန်ခေါ်မှုများ

သို့သော် အလုပ်သမားများသည် နိုင်ငံ၏ အုတ်မြစ်ဖြစ်သော်လည်း၊ အခက်အခဲများနှင့် စိန်ခေါ်မှုများစွာကို ရင်ဆိုင်နေရဆဲ ဖြစ်သည်။ နိုင်ငံအများအပြားတွင် အလုပ်သမားများသည် စီးပွားရေးဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်မှု၏ အကျိုးကျေးဇူးများကို မျှတစွာမခံစားရပဲ၊ ရပ်တည်ရန် ရုန်းကန်နေရဆဲဖြစ်သည်။ ဤအခြေအနေသည် လူမှုရေးမတည်ငြိမ်မှုနှင့် မကျေနပ်ချက်များကို ဖြစ်ပေါ်စေသည်။

နည်းပညာ တိုးတက်မှုနှင့် အလိုအလျောက်စနစ်သည် အလုပ်သမားများအတွက် အလုပ်အကိုင် အခွင့်အလမ်းများနှင့် အလုပ်အမျိုးအစားများကို ပြောင်းလဲစေလျက်ရှိသည်။ ဤပြောင်းလဲမှုသည် အချို့လုပ်ငန်းများအတွက် အကျိုးကျေးဇူးများကို ဆောင်ကြဉ်းပေးနိုင်သော်လည်း၊ အလုပ်သမားအများစု အတွက် စိန်ခေါ်မှုများကို ဖြစ်ပေါ်စေနိုင်သည်။

ကမ္ဘာအနှံ့အပြားတွင် အလုပ်သမားများသည် သူတို့၏ အခွင့်အရေးများအတွက် ဆက်လက် တိုက်ပွဲဝင်နေဆဲဖြစ်သည်။ လုံခြုံသော အလုပ်ခွင်၊ မျှတသော လုပ်ခလစာများ၊ စုပေါင်းညှိနှိုင်းအရေးဆိုခွင့်နှင့် လူမှုဖူလုံရေး အကာအကွယ်များသည် အရေးကြီးသော ကိစ္စရပ်များဖြစ်ကြသည်။ အလုပ်သမားဥပဒေများနှင့် စည်းမျဉ်းစည်းကမ်းများသည် နိုင်ငံအများအပြားတွင် တိုးတက်လာသော်လည်း၊ ဤဥပဒေများကို အကောင်အထည်ဖော်ရန်နှင့် လိုက်နာရန် အခက်အခဲများ ရှိနေဆဲဖြစ်သည်။ အထူးသဖြင့် တရားမဝင်၊ ဥပဒေမဲ့နှင့် ရွှေ့ပြောင်းအလုပ်သမားကဲ့သို့သော ထိခိုက်လွယ်သောအုပ်စုများတွင် ဖြစ်သည်။

နိဂုံး

အလုပ်သမားများသည် နိုင်ငံ၏ အုတ်မြစ်ပင် ဖြစ်သည်။ သူတို့၏ လုပ်အား၊ ကျွမ်းကျင်မှုနှင့် ကတိကဝတ်များမပါဘဲ မည်သည့်နိုင်ငံမျှ တိုးတက်ဖွံ့ဖြိုးနိုင်မည် မဟုတ်ပေ။ နိုင်ငံတိုင်းသည် အလုပ်သမားများကို အုတ်မြစ်အဖြစ် အသိအမှတ်ပြုရန်၊ ၎င်းတို့၏ တန်ဖိုးကို အသိအမှတ်ပြုရန်နှင့် ၎င်းတို့၏ အခွင့်အရေးများကို ကာကွယ်ရန် တာဝန်ရှိသည်။၎င်းတို့၏ ကြိုးစားအားထုတ်မှုများ၊ စွန့်လွှတ်မှုများနှင့် ဆန်းသစ်တီထွင်မှုများကြောင့် နိုင်ငံတစ်ခုသည် သာယာဝပြောမှုနှင့် ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်မှုကို ရရှိခံစားနိုင်သည်။

၎င်းတို့၏ အခွင့်အရေးများကို လေးစားခြင်း၊ မျှတသော ဆက်ဆံမှုများ ပေးပြီး ၎င်းတို့၏ ဖူလုံရေးကို ကာကွယ်ခြင်းဖြင့် နိုင်ငံများသည် ခိုင်မာသောအုတ်မြစ်ဖြင့် ပိုမိုအားကောင်းသော၊ သာတူညီမျှသော၊ ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်သော လူ့အဖွဲ့အစည်းကို တည်ဆောက်နိုင်သည်။အလုပ်သမားများ၏ တန်ဖိုးကို အသိအမှတ် ပြုခြင်းသည် ၎င်းတို့၏ ပံ့ပိုးမှုကို အသိအမှတ်ပြုခြင်းသာမက၊ လူသားတိုင်း၏ ဂုဏ်သိက္ခာနှင့် တန်ဖိုးကို အသိအမှတ်ပြုခြင်းဖြစ်သည်။ အလုပ်သမားများအတွက် တိုက်ပွဲဝင်ခြင်းသည် လူသားအားလုံးအတွက် တိုက်ပွဲဝင်ခြင်းပင် ဖြစ်သည်။


အမျိုးသမီးအသံအမျိုးသမီးအားမာန် စာစဉ် အမှတ်(၇) ကို အပြည့်အစုံ ဖတ်ရှုနိုင်ပါပြီရှင်။ 
https://drive.google.com/file/d/1bYrwUV79wkNmbMY61EmLFSUt3BuPl0Kn/view?usp=sharing


#politicsforwomenmyanmar
#whatishappeninginmyamar
#Advocacy
#politics
#media